CAMBODIA

· ពាក់ព័ន្ធនឹងបណ្តឹងទាមទារសំណងនៃប្រាក់កម្ចីនោះ ប្រភេទនៃការអនុវត្តសិទ្ធិមានដូចខាងក្រោម (មាត្រា 24, 56 និង 291 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី)៖

√ ការវិនិច្ឆ័យសា្ថពរ និងចុងក្រោយ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងបណ្តឹងទាមទារសំណងនៃប្រាក់កម្ចី

√ ការវិនិច្ឆ័យសា្ថពរ និងចុងក្រោយ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការបង្គាប់បញ្ជាអនុវត្តបណ្តោះអាសន្ន បានចេញការយល់ស្របចំពោះ បណ្តឹងទាមទារសំណងនៃប្រាក់កម្ចី

√ ការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់មានពេលកំណត់

√ ឯកសារដែលបញ្ជាក់ដោយសាធារណៈសារការី ដែលមានការយល់ព្រមរបស់កូនបំណុលដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការអនុវត្តតាមការបង្គាប់បញ្ជាចំពោះបណ្តឹងទាមទារសំណង ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងចំនួនប្រាក់មានរយៈពេលកំណត់ ការដាក់ជំនួសរបស់ខ្លួន ឬវត្ថុដាក់បញ្ចាំធានាដែលអាចចរចាផ្សេងទៀត។

√ កិច្ចព្រមព្រៀងបញ្ចូលគ្នាដែលមានការអនុវត្តតាមផ្លូវច្បាប់ដូចគ្នា ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការវិនិច្ឆ័យស្ថាពរ និងសម្រេច ចុងក្រោយ ដូចជាកិច្ចព្រមព្រៀងស្តីពីការតាំងទីលំនៅ ដោយមានការសម្រុះសម្រួលពីតុលាការ ឬលិខិតទទួលយក បណ្តឹងទាមទារសំណង

√ ការបង្គាប់បញ្ជាពីតុលាការរឹបអូសយកទ្រព្យសម្បត្តិបណ្តោះអាសន្ន

· នៅពេលដាក់ពាក្យសុំនោះ ឯកសារអនុវត្តត្រូវបានចេញដោយមន្ត្រីតុលាការ ដូចជាមន្ត្រីរដ្ឋបាលដែលស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងដោយតុលាការនៃតុលាការវិនិច្ឆ័យទោស។ ទោះជាយ៉ាងណា ប្រសិនបើរបាយការណ៍បណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណីត្រូវបានរក្សាទុកនៅតុលាការឧទ្ធរណ៍នោះ មន្ត្រីតុលាការ ដូចជាមន្ត្រីរដ្ឋបាលដែលស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងដោយតុលាការនៃតុលាការឧទ្ធរណ៍ ត្រូវចេញឯកសារអនុវត្តនេះ។ (មាត្រា 28-(2) នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី)

· នីតិវិធីបង្ហាញទ្រព្យសម្បត្តិ ភាគច្រើនមានបីផ្នែកដូចខាងក្រោម៖ ការបង្ហាញទ្រព្យសម្បត្តិ ការផ្ទៀងផ្ទាត់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងការចុះបញ្ជីកូនបំណុលនៅក្នុងបញ្ជីកូនបំណុលថាការខកខានមិនបំពេញករណីយកិច្ចស្របច្បាប់។

· ការដាក់ពាក្យសុំត្រូវសរសេរជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ និងមានចំណុចដូចខាងក្រោម៖ ឈ្មោះម្ចាស់បំណុល កូនបំណុល និងអ្នកតំណាងស្របច្បាប់របស់ពួកគេ (ប្រសិនបើមាន); ចំនួនទឹកប្រាក់បំណុលដែលមានការខកខានមិនបំពេញករណីយកិច្ចស្របច្បាប់; គោលបំណងនៃការដាក់ពាក្យសុំ; និងមូលដ្ឋាននានាសម្រាប់ការដាក់ពាក្យសុំ។ (មាត្រា 25-1 នៃបទបញ្ញត្តិស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី)

· នៅពេលការបង្គាប់បញ្ជាបង្ហាញព័ត៌មានមិនអាចប្រព្រឹត្តទៅបាន ដើម្បីបម្រើការងារជូនកូនបំណុលដោយហេតុផលមិនស្គាល់អាសយដ្ឋាន បើទោះជាក្រោយពេលម្ចាស់បំណុលបានទទួលការបង្គាប់បញ្ជាពីតុលាការ ដើម្បីកែតម្រូវអាសយដ្ឋានរបស់កូនបំណុលក៏ដោយ។

· នៅពេលទ្រព្យសម្បត្តិស្ថិតនៅក្នុងញ្ជី ដែលត្រូវផ្តល់ជូនដោយកូនបំណុលតាមនីតិវិធីបង្ហាញទ្រព្យសម្បត្តិ ខ្វះខាតការទូទាត់សំណងតាមការអនុវត្តច្បាប់។

· នៅពេលកូនបំណុលបដិសេធបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខតុលាការដោយគ្មានមូលហេតុសមហេតុផល ឬទទួលយកសម្បថ ឬនៅពេលកូនបំណុលខកខានប្រគល់ជូនបញ្ជីទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនឬ (ឧទាហរណ៍ប្រគល់ជូនបញ្ជីទ្រព្យសម្បត្តិក្លែងបន្លំ)

· “ការលក់ដេញថ្លៃតាមការបង្គាប់បញ្ជា” គឺជាការលក់តាមច្បាប់ ដោយចាប់ផ្តើមប្រតិបត្តិការតាមនីតិវិធីអនុវត្តតាមការបង្គាប់បញ្ជា។ ដំណើរការសម្រាប់ការលក់ដេញថ្លៃតាមការបង្គាប់បញ្ជា ត្រូវមានចំណុចដូចខាងក្រោម៖ ①ការចាប់ផ្តើមការលក់ដេញថ្លៃតាមការបង្គាប់បញ្ជា (មាត្រា 83 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី), ②ការរៀបចំលក់តាមច្បាប់ (មាត្រា 84 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី), ③ការផ្តល់ជូនសេចក្តីជូនដំណឹងជាសាធារណៈដែលទាក់ទងនឹងកាលបរិច្ឆេទនៃការលក់ និងកាលបរិច្ឆេទនៃការសម្រេចចិត្ត (មាត្រា 104 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី) ④ការទទួលយកនីតិវិធីលក់តាមច្បាប់ (មាត្រា 72 នៃបទប្បញ្ញត្តិស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី), ⑤ការទទួលបានការបន្តដំណើរការលក់ (មាត្រា 142 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី) និង⑥ការចែកចាយ (មាត្រា 145 នៃច្បាប់ស្តីពី ការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី)

· “ការគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលតាមការបង្គាប់បញ្ជា" តុលាការត្រូវហាមឃាត់កូនបំណុលពីការជ្រៀតជ្រែកចូលកិច្ចការរដ្ឋបាល និងពីការបោះបង់ចោលប្រាក់ចំណេញណាមួយពីអចលនវត្ថុ និងត្រូវបញ្ជាថាប្រាក់ចំណេញត្រូវបង់ទៅឱ្យម្ចាស់បំណុលសម្រាប់ការទូទាត់បំណុល។ ដំណើរការសម្រាប់ការគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលតាមការបង្គាប់បញ្ជា ត្រូវមានចំណុចដូចខាងក្រោម៖ ①ការបញ្ជាឱ្យចាប់ផ្តើមការគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលតាមការបង្គាប់បញ្ជា (មាត្រា 164 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី); និង②ការចែកចាយ (មាត្រា 169 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី) ។

· ការដាក់ពាក្យសុំការអនុវត្តតាមការបង្គាប់បញ្ជា ឬការគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលតាមការបង្គាប់បញ្ជា ត្រូវធ្វើឡើងជាលាលក្ខណ៍អក្សរ ហើយម្ចាស់បំណុលត្រូវបំពេញសំណុំបែបបទពាក្យសុំដោយមានព័ត៌មានលម្អិតអំពីម្ចាស់បំណុល និងកូនបំណុល ទ្រព្យសម្បត្តិជាកម្មវត្ថុ ចំនួនទឹកប្រាក់បំណុល និងមូលដ្ឋានណាមួយសម្រាប់ការដាក់ពាក្យសុំ ដែលរួមមានការអនុវត្ត សិទ្ធិ។ (មាត្រា 81 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី)

· ដំណើរការអនុវត្តតាមការបង្គាប់បញ្ជាចំពោះចលនទ្រព្យដែលមានការជំពាក់វាក់វិន ត្រូវមានចំណុចដូចខាងក្រោម៖ ①ការរឹបអូសយក (មាត្រា 189 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី); ②សំណើសុំផ្គត់ផ្គង់ទំនិញ ឬការលក់ឡាយឡុង (មាត្រា 199 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី); និង③ការចែកចាយ (មាត្រា 155 នៃបទប្បញ្ញត្តិស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី)។

· ដំណើរការអនុវត្តតាមការបង្គាប់បញ្ជាចំពោះទ្រព្យដែលនៅជំពាក់របស់កូនបំណុល ត្រូវមានចំណុចដូចខាងក្រោម៖ ①ការរឹបអូសយក (មាត្រា 223 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី); និង ②A ការបង្គាប់បញ្ជាប្រមូលប្រាក់ ឬការបង្គាប់បញ្ជាផ្ទេរកម្មសិទ្ធិ (មាត្រា 229 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី)។

1.បណ្តឹងទាមទារសំណងមានរយៈពេលការបង់សងរហូតដល់បីខែ សម្រាប់និយោជិតម្នាក់ៗដែលមិនបានបង់ប្រាក់ឱ្យ; ឬបណ្តឹងទាមទារសំណងសម្រាប់ប្រាក់ឧបត្ថម្ភចូលនិវត្តន៍/ប្រាក់ឧបត្ថម្ភសំណងគ្រោះថ្នាក់ដែលមានរយៈពេលបីឆ្នាំចុងក្រោយ; បណ្តឹងទាមទារសំណងសម្រាប់ការសងប្រាក់វិញពីចំនួនទឹកប្រាក់តម្កល់តិចតួច ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងអចលនទ្រព្យលំនៅដ្ឋាន ឬអគារពាណិជ្ជកម្ម;

2. ពន្ធនិងសេវាថ្លៃជាសាធារណៈដែលគិតថ្លៃចំពោះអចលនទ្រព្យ;

3. ពន្ធទូទៅដែលមានអាទិភាពលើសិទ្ធិដែលធានាណាមួយ;

4. បណ្តឹងទាមទារសំណងវត្ថុបញ្ចាំបំណុល ដែលបណ្តឹងទាមទារសំណងបានធានាដោយការចុះបញ្ជីបណ្តោះអាសន្ន (សិទ្ធិជួលដែលមានចុះបញ្ជីដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋានប្រាក់តម្កល់) ឬការកាន់កាប់ចលនទ្រព្យតាមកិច្ចសន្យាដែលមានចុះបញ្ជី បណ្តឹងទាមទារសំណងចំពោះប្រាក់តម្កល់សម្រាប់ការកាន់កាប់ចលនទ្រព្យតាមកិច្ចសន្យាដែលមានលិខិតបញ្ជាក់អំពីកាលបរិច្ឆេទមានរយៈពេលកំណត់ចំពោះប្រាក់តម្កល់ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងអចលនទ្រព្យលំនៅដ្ឋាន ឬអគារពាណិជ្ជកម្ម ដែលក្នុងនោះត្រូវបានបង្កើតឡើងបន្ទាប់ពីការបង់ពន្ធដែលដល់ពេលកំណត់សងតាមច្បាប់;

5. ការបង់ប្រាក់ ប្រាក់ឧបត្ថម្ភចូលនិវត្តន៍/ប្រាក់ឧបត្ថម្ភសំណងគ្រោះថ្នាក់ ឬបណ្តឹងទាមទារសំណងណាមួយផ្សេងទៀត ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងទំនាក់ទំនងការងារ;

6. ពន្ធណាមួយដែលដល់ពេលកំណត់សងបន្ទាប់ពីការខ្ចីប្រាក់ដោយដាក់វត្ថុបញ្ចាំបំណុល ឬ (សិទ្ធិស្តីពីការជួលដែលមានចុះបញ្ជី ដោយផ្អែកលើប្រាក់តម្កល់) ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើង;

7. បណ្តឹងទាមទារសំណងណាមួយសម្រាប់ការធានារ៉ាប់រងវេជ្ជសាស្រ្ត ការធានារ៉ាប់រងសោធននិវត្តន៍ឬប្រាក់ចូលនិវត្តន៍ ការធានារ៉ាប់រងការងារ ឬការធានារ៉ាប់រងប្រាក់សំណងគ្រោះថ្នាក់ឧស្សាហកម្ម; និង

8. បណ្តឹងទាមទារសំណងទូទៅ

※ ដោយសារសិទ្ធិនៃបណ្តឹងទាមទារសំណងសម្រាប់ការទូទាត់សំណងនៃប្រាក់កម្ចី បង្កើតជាបណ្តឹងទាមទារសំណងទូទៅនោះ អាទិភាពរបស់វា ត្រូវជាលេខ 8 ។

※ប្រសិនបើអចលនទ្រព្យស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលតាមការបង្គាប់បញ្ជានោះ ការចំណាយលើផ្នែករដ្ឋបាលនៃអចលនទ្រព្យ ត្រូវបានសងវិញពីប្រាក់ចំណេញ និងការបង់ពន្ធណាមួយ និងពន្ធអាកររដ្ឋផ្សេងទៀត ដើម្បីបង់ពន្ធលើអចលនទ្រព្យនោះ ត្រូវបានកាត់យក មុនពេលការបង់ប្រាក់ជូនម្ចាស់បំណុលតាមតុល្យភាពនៃប្រាក់ចំណេញណាមួយ។ (មាត្រា 169-(1) នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី)

※ ប្រសិនបើតុលាការអនុញ្ញាតឱ្យម្ចាស់បំណុល ដើម្បីប្រមូលបំណុលនោះ ម្ចាស់បំណុលត្រូវបានបង់ប្រាក់សងវិញតាមរយៈការប្រមូលប្រាក់ទ្រព្យសម្បត្តិដែលបានរឹបអូសយកពីកូនបំណុលដែលជាបុគ្គលទីបី។ ចំពោះស្ថានភាពខាងលុយកាក់នេះ ម្ចាស់បំណុលមានកាតព្វកិច្ចរាយការណ៍ទៅតុលាការអំពីការទទួលរបស់ខ្លួននៅពេលដែលការទូទាត់សំណងនេះ ត្រូវបានធ្វើឡើង។ (មាត្រា 236-(1) នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី)

※ នៅពេលការបង្គាប់បញ្ជាផ្ទេរកម្មសិទ្ធិ បានទៅជាស្ថាពរ និងសម្រេចចុងក្រោយហើយនោះ ត្រូវបានគេចាត់ទុកថា កូនបំណុលបានចេញសងបំណុលរបស់ខ្លួន នៅពេលការបង្គាប់បញ្ជាផ្ទេរកម្មសិទ្ធិ ត្រូវបានបំពេញជូនទៅកូនបំណុលដែលជាបុគ្គលទីបី។ (មាត្រា 231 នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យទោសរដ្ឋប្បវេណី)