CAMBODIA

- គោលបំណងនៃ "បណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី" គឺដើម្បីការពារសិទ្ធិរបស់បុគ្គលណាម្នាក់ និងដើម្បីរក្សាការពារច្បាប់ និង សណ្តាប់ធ្នាប់នៃប្រទេសនេះ។

- ម្ចាស់បំណុលទទួលបានសិទ្ធិប្តឹងទាមទារសំណងចំពោះកូនបំណុលសម្រាប់ការទូទាត់សំណងរបស់ខ្លួន នៅពេលសំណងនេះដល់ពេលកំណត់សង ហើយប្រសិនបើកូនបំណុលខកខានការទូទាត់សំណងនេះ ម្ចាស់បំណុលអាចចាប់ផ្តើមចំណាត់ការតាមផ្លូវច្បាប់ចំពោះកូនបំណុល។

- ប្រភេទនៃបណ្តឹងវិវាទដែលស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពខាងលុយកាក់ ត្រូវមានបណ្តឹងទាមទារសំណងប្រាក់សម្រាប់ការទូទាត់ប្រាក់។

- ចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី ត្រូវបានចេញនៅចំពោះមុខតុលាការ នៅទីកន្លែងដែលមានអាសយដ្ឋានចុះបញ្ជីរបស់អ្នកចុងចោទ។ ទោះជាយ៉ាងណា ប្រសិនបើអាសយដ្ឋាននេះមិនស្គាល់ចំពោះអ្នកប្ដឹងតវ៉ានោះ ទីកន្លែងអាចជាកន្លែងលំនៅដ្ឋានបន្ទាប់សន្សំរបស់អ្នកចុងចោទ ហើយប្រសិនបើកន្លែងលំនៅដ្ឋានមិនស្គាល់ចំពោះអ្នកប្ដឹងតវ៉ានោះ ទីកន្លែងនេះអាចជាអាសយដ្ឋានរបស់អ្នកចុងចោទ ដែលបានស្គាល់ចុងក្រោយចំពោះអ្នកប្ដឹងតវ៉ានេះ។ (មាត្រា 3 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធី រដ្ឋប្បវេណី)

- ទោះជាយ៉ាងណា ប្រសិនបើចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណីពាក់ព័ន្ធនឹងសិទ្ធិទ្រព្យសម្បត្តិចំពោះអ្នកចុងចោទ (ឧទាហរណ៍បណ្តឹងទាមទារការទូទាត់សំណងនៅក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងប្រាក់កម្ចីជាសាច់ប្រាក់សម្រាប់អតិថិជន)នោះ អ្នកទាមទារសំណងអាចចេញបណ្តឹងទាមទារសំណងនៅចំពោះមុខតុលាការដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងទីកន្លែងកម្មវត្ថុនៃកិច្ចសន្យា ឬទីកន្លែងវត្ថុដាក់បញ្ចាំធានាទាំងនោះ ឬទ្រព្យសម្បត្តិដែលអាចរឹបអូសយកបានណាមួយពីអ្នកចុងចោទ។ (មាត្រា 11 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- បណ្តឹងទាមទារសំណងតាមបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី ត្រូវបានដាក់តាមរយៈការប្រគល់ជូនរបាយការណ៍បណ្តឹងទាមទារ សំណង (មាត្រា 248 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- នៅក្នុងរបាយការណ៍បណ្តឹងទាមទារសំណង ព័ត៌មានលម្អិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ភាគីនានា គោលបំណងនៃបណ្តឹងទាមទារ សំណង និងមូលដ្ឋានសម្រាប់បណ្តឹងទាមទារសំណង ត្រូវបានបញ្ជាក់។

- ចំពោះចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី ត្រាឬតែមប្រតិលាភដែលមានតម្លៃជាក់ស្តែង ដោយផ្អែកលើចំនួនទឹកប្រាក់ បណ្តឹងទាមទារសំណង ត្រូវបានភ្ជាប់ទៅនឹងរបាយការណ៍បណ្តឹងទាមទារសំណង។ (មាត្រា 1 នៃច្បាប់ស្តីពីតែម បិតភ្ជាប់ទៅនឹងបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី ជាដើម)

- ទោះជាអ្នកទាមទារសំណងខាងលើ អាចធ្វើការទូទាត់ថ្លៃសេវាតុលាការជូនទៅធនាគារដែលបានកំណត់ណាមួយ ឬ ទៅស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុណាមួយផ្សេងទៀតដោយប្រើច់ប្រាក់ កាតឥណទាន ឬកាតឥណពន្ធជំនួសឱ្យការបិតភ្ជាប់ត្រាឬតែមប្រតិលាភផងដែរ។ (មាត្រា 1 នៃនៃច្បាប់ស្តីពីតែមបិតភ្ជាប់ទៅនឹងបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី ជាដើម; មាត្រា 27 និង 28-2 នៃបទបញ្ញត្តិស្តីពីតែមបិតភ្ជាប់ទៅនឹងបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី ជាដើម)

- “ការវិនិច្ឆ័យបណ្តឹងទាមទារសំណងខ្នាតតូច" មានន័យថាជាការដោះស្រាយតាមការវិនិច្ឆ័យចំពោះបណ្តឹងទាមទារសំណងខ្នាតតូច ដែលក្នុងនោះសម្រាប់ចំនួនប្រាក់មានរយៈពេលកំណត់ ការដាក់ជំនួសរបស់ខ្លួន ឬវត្ថុដាក់បញ្ចាំធានាដែលអាចចរចាផ្សេងទៀតដែលមានចំនួនប្រាក់សរុប KRW 30,000,000 វ៉ុន ឬតិចជាងនេះ។

- ប្រសិនបើចំនួនប្រាក់បណ្តឹងទាមទារសំណងមាន KRW 30,000,000 វ៉ុន ឬតិចជាងនេះ ហើយបណ្តឹងទាមទារសំណងនេះផ្អែកលើកិច្ចព្រមព្រៀងប្រាក់កម្ចីជាសាច់ប្រាក់នោះ វាជាការចាំបាច់ដើម្បីអនុវត្តតាមនីតិវិធីបណ្តឹងទាម​ទារសំណងខ្នាតតូច។ (មាត្រា 2-(1) នៃច្បាប់ស្តីពីការវិនិច្ឆ័យបណ្តឹងទាមទារសំណងខ្នាតតូច; មាត្រា 1-2 នៃបទបញ្ញត្តិស្តីពីការវិនិច្ឆ័យបណ្តឹងទាមទារសំណងខ្នាតតូច)

- ដោយសារនីតិវិធីបណ្តឹងទាមទារសំណងខ្នាតតូច គឺជានីតិវិធីពិសេសដែលគោរពតាមតុលាការវិនិច្ឆ័យនោះ អ្នកត្រូវអនុវត្តតាមនីតិវិធីបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណីធម្មតា ប្រសិនបើអ្នកជ្រើសប្តឹងឧទ្ធរណ៍ ឬបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍ឡើងវិញប្រឆាំងនឹងការវិនិច្ឆ័យរបស់តុលាការ ដូចខាងក្រោមនេះ។