CAMBODIA

- "នីតិវិធីទាមទារការទូទាត់"គឺជាដំណើរការដោះស្រាយវិវាទរដ្ឋប្បវេណីចម្បងមួយ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងតុលាការរួមជាមួយនឹងនីតិវិធីដោះស្រាយវិវាទ និងការសម្រុះសម្រួល។វាមានគុណសម្បត្តិដូចខាងក្រោម (យោងតាមមជ្ឈមណ្ឌល បណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីអេឡិចត្រូនិករបស់តុលាការកូរ៉េ- នីតិវិធីទាមទារការទូទាត់)៖

- វាមានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើនថែមទៀតសម្រាប់ម្ចាស់បំណុល ដើម្បីទទួលយកនីតិវិធីទាមទារការទូទាត់ប្រាក់ជាជាងទទួលយកចំណាត់បណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី ដោយសារតែនីតិវិធីទាមទារការទូទាត់ប្រាក់ (i) ភាគីនានាមិនតម្រូវឱ្យបង្ហាញខ្លួនចំពោះមុខតុលាការឡើយ; (ii) ភាគីនានាមិនត្រូវការរងចាំឆ្លើយតបទៅនឹងបណ្តឹងណាមួយ; និង (iii) ការបង់ថ្លៃឈ្នួលសម្រាប់ត្រាឬតែមប្រតិលាភមិនថ្លៃ។ ដូច្នោះហើយនីតិវិធីទាមទារការទូទាត់ប្រាក់ ងាយស្រួលជាង ឆាប់រហ័ស និងសន្សំសំចៃប្រាក់ច្រើនជាងចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី។

- ការដាក់ពាក្យសុំការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ ត្រូវផ្អែកលើពាក្យបណ្តឹងទាមទារសំណងដែលពាក់ព័ន្ធនឹងចំនួនប្រាក់មានរយៈពេលកំណត់ ការដាក់ជំនួសរបស់ខ្លួន ឬវត្ថុដាក់បញ្ចាំធានាដែលអាចចរចាផ្សេងទៀត។ (មាត្រា 462 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- អ្នកដាក់ពាក្យសុំ ត្រូវជាម្ចាស់បំណុលដែលមានពាក្យបណ្តឹងទាមទារទូទាត់សំណង។ (មាត្រា 462 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- ការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ ត្រូវបានកំណត់នៅពេលសេវាកម្មមួយអាចចាប់ផ្តើមមានប្រតិបត្តិការនៅសាធារណរដ្ឋកូរ៉េ រក្សាទុកដោយសុវត្ថិភាពដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសេវាកម្មបែបនេះតាមរយៈការជូនដំណឹងជាសាធារណៈ។ (មាត្រា 462 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- បញ្ហានីតិវិធីទាក់ទងទៅនឹងតម្រូវការទូទាត់ប្រាក់ និងការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ត្រូវស្ថិតក្រោមយុត្តាធិការផ្តាច់មុខមួយនៃតុលាការដូចខាងក្រោម។ (មាត្រា 463 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- បទប្បញ្ញត្តិដែលទាក់ទងទៅនឹងនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី ត្រូវអនុវត្តការកែប្រែចាំបាច់មិនប៉ះពាល់ចំណុចបញ្ហាសំខាន់ៗចំពោះ ការដាក់ពាក្យសុំបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ ដូច្នេះវាមិនផ្ទុយទៅនឹងលលក្ខណៈនៃការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ឡើយ។ (មាត្រា 464 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- ដូច្នេះម្ចាស់បំណុលអាចចាប់ផ្តើមនីតិវិធីទាមទារការទូទាត់ប្រាក់ ដោយដាក់ពាក្យសុំការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ជូនទៅតុលាការដែលមានយុត្តាធិការ។ (មាត្រា 248 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- នៅពេលទទួលការបង្គាប់បញ្ជាពីតុលាការដើម្បីកែតម្រូវអាសយដ្ឋានកូនបំណុលនោះ ម្ចាស់បំណុលអាចដាក់ពាក្យសុំចាប់ផ្តើមចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី។ (មាត្រា 466-(1) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- នៅពេលមិនអាចប្រព្រឹត្តទៅបាន ដើម្បីបម្រើគោលបំណងការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ដោយគ្មានការសម្រេចចំពោះសេវាកម្មតាមរយៈការជូនដំណឹងជាសាធារណៈ ឬនៅពេលដែលវាត្រូវតែបម្រើការក្រៅប្រទេសណាមួយ ណុំរឿងនេះទៅចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណីទៅតាមឆន្ទានុសិទ្ធិរបស់ខ្លួន។ (មាត្រា 466-(2) នៃច្បាប់ស្តីពី នីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- ការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ ត្រូវបានចេញជូនអតីតភាគីដោយគ្មានការសាកសួរសំណួរកូនបំណុលឡើយ។ (មាត្រា 467 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- ការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ ត្រូវមានការបញ្ចូលភាគីនានា អ្នកតំណាងរបស់ខ្លួន វិធានការជាក់ស្តែងនិងខចោទប្រកាន់បណ្តឹងទាមទារសំណង និងការបញ្ចូលបន្ថែមពាក់ព័ន្ធនឹងប្រសិទ្ធភាពដែលកូនបំណុលមានសិទ្ធិលើកឡើងការជំទាស់ក្នុងរយៈពេលពីរសប្តាហ៍ ចាប់ពីកាលបរិច្ឆេទនៃការទទួលបានសេវាបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់។ (មាត្រា 468 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- ការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ ត្រូវបានបម្រើការជូនភាគីនានាផងដែរ។ (មាត្រា 469-(1) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- កូនបំណុលអាចលើកឡើងការជំទាស់ទៅនឹងការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់។ (មាត្រា 469-(2) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- នៅពេលកូនបំណុលលើកឡើងការជំទាស់ក្នុងរយៈពេលពីរសប្តាហ៍ ចាប់ពីកាលបរិច្ឆេទនៃការទទួលបានសេវាបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់នោះ ការបង្គាប់បញ្ជាបែបនេះត្រូវបាត់បង់ប្រសិទ្ធភាពរបស់ខ្លួននៅក្នុងវិសាលភាពបែបនេះ។ (មាត្រា 470-(1) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- រយៈពេលសម្រាប់ការជំទាស់នេះ ត្រូវមានរយៈពេលមិនប្រែប្រួល។ (មាត្រា 470-2 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

※ មិនដូចគ្នាទៅនឹងរយៈពេលស្របច្បាប់ផ្សេងទៀតឡើយ តុលាការអាចកំណត់រយៈពេលបន្ថែមទៀតទៅនឹង “រយៈពេលមិនប្រែប្រួល” (មាត្រា 172- (2) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី) បើទោះបីជារយៈពេលមិនប្រែប្រួលត្រូវមានពេលវេលាកំណត់ ដែលមិនអាចពន្យាបាល ឬកាត់បន្ថយពេលវេលាឱ្យខ្លីដោយតុលាការក៏ដោយ (មាត្រា 172- (1) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី) ។ ទោះជាការណ៍នេះ នៅពេលភាគីមួយមិនអាចសង្កេតមើលរយៈពេលមិនប្រែប្រួ ដោយសារតែមូលហេតុណាមួយដែលមិនអាចដាក់បន្ទុកចំពោះគាត់ឬនាងក៏ដោយ ក៏ភាគីនេះអាចបញ្ចប់ច្បាប់គ្រប់គ្រងលើច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌឬរដ្ឋប្បវេណី ដែលគាត់ឬនាងបានខកខានអនុវត្តតាមក្នុងរយៈពេលពីរសប្តាហ៍ ចាប់ពីកាលបរិច្ឆេទដែលនៅក្នុងនោះមូលហេតុបែបនេះ ត្រូវបានសងផ្តាច។ (មាត្រា 173 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- តុលាការត្រូវបដិសេធវាតាមសេចក្តីសម្រេចរបស់ខ្លួន នៅពេលមានការសារភាពថា ការជំទាស់មិនស្របច្បាប់។ (មាត្រា 471-(1) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- បណ្តឹងឧទ្ធរណ៍ជាបន្ទាន់ អាចត្រូវបានធ្វើឡើងចំពោះការសម្រេចបដិសេធបែបនេះ។ (មាត្រា 471-(2) នៃច្បាប់ស្តីពី នីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- នៅពេលទទួលបានការបង្គាប់បញ្ជាពីតុលាការ ដើម្បីកែតម្រូវអាសយដ្ឋានកូនបំណុល ប្រសិនបើម្ចាស់បំណុល ដាក់ពាក្យសុំចាប់ផ្តើមចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី (មាត្រា 466- (1) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី) ឬប្រសិនបើតុលាការដាក់សំណុំរឿងនេះទៅចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណីតាមឆន្ទានុសិទ្ធិរបស់ខ្លួន (មាត្រា 466- (2) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី) នោះ ចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណីត្រូវបានចាត់ទុកថាត្រូវបានចាប់ផ្តើមនៅពេលដាក់ពាក្យសុំការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់។ (មាត្រា 472-(1) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- នៅពេលត្រូវបានគេចាត់ទុកថាចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី ត្រូវបានចាប់ផ្តើមក្រោមមាត្រា 472 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណីនោះ តុលាការដែលបានចេញការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ ត្រូវបង្គាប់បញ្ជាឱ្យម្ចាស់បំណុលដោយមានការកំណត់រយៈពេលសមហេតុផល ដើម្បីបំពេញបង្គ្រប់ការប្រថាប់ត្រាឬការបិតតែមនៅក្នុងចំនួនទឹកប្រាក់ដែលទទួលបានពីការកាត់យកចំនួនទឹកប្រាក់នៃការប្រថាប់ត្រាឬការបិតតែម ដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់បោះឬបិតលើឯកសារ នៅពេលដាក់ពាក្យសុំចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី ឬការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ត្រូវបានដាក់ជូន ពីចំនួនទឹកប្រាក់នៃការប្រថាប់ត្រាឬការបិតតែមនៅលើឯកសារបណ្តឹងនៅក្នុងការចាប់ផ្តើមចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី។ (មាត្រា 473-(1) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- នៅពេលម្ចាស់បំណុលខកខានបំពេញបង្គ្រប់ការប្រថាប់ត្រាឬការបិតតែមក្នុងរយៈពេលសមហេតុសមផលដែលបានកំណត់ដោយតុលាការនោះ តុលាការដែលបានចេញការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ ត្រូវបដិសេធការដាក់ពា្យសុំបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ តាមការសម្រេចរបស់ខ្លួន។ បណ្តឹងឧទ្ធរណ៍ជាបន្ទាន់ អាចត្រូវបានធ្វើឡើងចំពោះការសម្រេចបែបនេះ។ (មាត្រា 473-(2) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- ប្រសិនបើការប្រថាប់ត្រាឬការបិតតែម ត្រូវបានបំពេញបន្ថែមនោះ មន្ត្រីតុលាការម្នាក់ ដូចជាមន្ត្រីរដ្ឋបាលដែលនៅក្រោមបង្គាប់ការរបស់តុលាការ ត្រូវបញ្ជូនបន្តរបាយការណ៍បណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណីទាន់ពេលវេលាទៅតុលាការដែលមានយុត្តាធិការ។ ក្នុងករណីបែបនេះ ប្រសិនបើសំណុំរឿងខកខានក្រោមយុត្តាធិការនៃគណៈកម្មាធិការពាក់ព័ន្ធនឹងសហសេវិករបស់ខ្លួននោះ មន្ត្រីតុលាការដូចជាមន្ត្រីរដ្ឋបាលដែលនៅក្រោមបង្គាប់របស់តុលាការ ត្រូវបញ្ជូនបន្តរបាយការណ៍បណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណីទាន់ពេលវេលាទៅគណៈកម្មាធិការពាក់ព័ន្ធនឹងសហសេវិករបស់ខ្លួននៃតុលាការដែលមានយុត្តាធិការ។ (មាត្រា 473-(3) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- នៅក្នុងករណីនីតិវិធីទាមទារការទូទាត់ប្រាក់ ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទៅជាចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណីនោះ ការចំណាយលើនីតិវិធីទាមទារសំណង ត្រូវបង្កើតផ្នែកមួយនៃការចំណាយលើចំណាត់ការបណ្តឹងវិវាទរដ្ឋប្បវេណី។ (មាត្រា 473-(4) នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)

- នៅពេលគ្មានការជំទាស់ ត្រូវបានលើកឡើងចំពោះការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ ឬការជំទាស់ត្រូវបានគេដកចេញ ឬការសម្រេចបដិសេធជាសា្ថពរ និងសម្រេចចុងក្រោយនោះ ការបង្គាប់បញ្ជាទូទាត់ប្រាក់ដែលបានថ្លែងរួចហើយនោះ ត្រូវចាប់ផ្តើមមានប្រសិទ្ធភាពដូចគ្នាទៅនឹងការវិនិច្ឆ័យជាសា្ថពរ និងសម្រេចចុងក្រោយ។ (មាត្រា 474 នៃច្បាប់ស្តីពីនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី)