CAMBODIA

- "សំណង" មានន័យថាជាទង្វើមួយដើម្បីបំពេញកាតព្វកិច្ចបំណុល ហើយសំណងនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌនៃកិច្ចព្រមព្រៀងប្រាក់កម្ចីជាសាច់ប្រាក់សម្រាប់អតិថិជន មានន័យថាការទូទាត់ប្រាក់ខ្ចីដែលធ្វើឡើងដោយកូនបំណុល សងត្រឡប់ទៅម្ចាស់បំណុល។

- សំណងត្រូវធ្វើឡើងតាមវិធីនៃសំណើសុំផ្តល់ជាក់ស្តែង ដោយអនុលោមតាមលក្ខណៈតឹងរ៉ឹង តាមការណែនាំអំពីកាតព្វកិច្ចបំណុល។ (មាត្រា 460 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- សំណើសុំផ្តល់ជូនសំណង ត្រូវទូទាត់សំណងកូនបំណុលពីកាតព្វកិច្ចបំណុល ដែលមិនមែនជាការអនុវត្តកាតព្វកិច្ចបែបនេះ ដោយសារមកពីពេលវេលានៃសំណើសុំផ្តល់ជូនបែបនេះឡើយ។ (មាត្រា 461 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- ប្រសិនបើទីស្នាក់ការសំណង មិនត្រូវបានយល់ព្រមដោយភាគីនានានោះ សំណងត្រូវត្រូវធ្វើឡើងនៅទីស្នាក់ការដែលមានអាសយដ្ឋានបច្ចុប្បន្នរបស់ម្ចាស់បំណុល។ ទោះជាយ៉ាងណា ការទូទាត់សំណងដែលទាក់ទងនឹងការផ្ទេរប្រាក់ឬការបង់ប្រាក់ពាណិជ្ជកម្មនោះ ទីស្នាក់ការសំណងត្រូវមាន អាសយដ្ឋានអាជីវកម្មរបស់ម្ចាស់បំណុល។ (មាត្រា 467-(2) នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- លុះត្រាតែបានយល់ព្រមដោយជាក់លាក់តាមរបៀបផ្សេងទៀតដោយភាគីនានា ទើបការចំណាយលើសំណងត្រូវបានធានារ៉ាប់រងដោយកូនបំណុល។ ទោះយ៉ាងណា បើការចំណាយលើសំណងត្រូវបានបង្កើនដោយមានការផ្លាស់ប្តូរអាសយដ្ឋានរបស់ម្ចាស់បំណុល ឬដោយទង្វើណាមួយផ្សេងទៀតរបស់គាត់នោះ ចំនួនទឹកប្រាក់នៃការកើនឡើងបែបនេះ ត្រូវបានធានារ៉ាប់រងដោយម្ចាស់បំណុល។ (មាត្រា 473 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- ភាគីទីបីណាម្នាក់ អាចអនុវត្តការទូទាត់បំណុល។ ទោះយ៉ាងណា បើការទូទាត់សំណងបែបនេះ មិនត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងភាគីនានានោះ ភាគីទីបីមិនត្រូវធ្វើការទូទាត់សំណងឡើយ។ (មាត្រា 469-(1) ច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- ភាគីទីបីណាម្នាក់ដែលមិនមានការប្រាក់ក្នុងកាតព្វកិច្ចបំណុលនេះទេ អាចមិនធ្វើការទូទាត់សំណងដោយផ្អែកលើគោលបំណង របស់កូនបំណុលឡើយ។ (មាត្រា 469-(2) ច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- ការទូទាត់សំណងដែលបង់ទៅឱ្យម្ចាស់កម្មសិទ្ធិដែលចាត់ទុកតាមបណ្តឹងទាមទារសំណង ត្រូវមានប្រសិទ្ធភាព ប្រសិនបើគាត់ឬនាងត្រូវបានគេធ្វើឡើងដោយត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ និងដោយគ្មានការធ្វេសប្រហែស។ (មាត្រា 470 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- ការទូទាត់សំណងដែលបង់ទៅឱ្យអ្នកកាន់បង្កាន់ដៃបង់ប្រាក់ ត្រូវមានប្រសិទ្ធភាព ទោះជានៅទីកន្លែងណាដែលគាត់ឬនាងត្រូវបានគេផ្តល់សិទ្ធិអនុញ្ញាតឱ្យទទួលយកការទូទាត់សំណងក៏ដោយ។ ទោះយ៉ាងណា ការណ៍នេះមិនអាចអនុវត្តបានឡើយ ប្រសិនបើបុគ្គលដែលធ្វើសំណងមាន ឬត្រូវមានចំណេះដឹងអំពីសិទ្ធិអនុញ្ញាតបែបនេះ។ (មាត្រា 471 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- លើកលែងតែក្នុងករណីសំណងបានបង់ទៅឱ្យម្ចាស់កម្មសិទ្ធិដែលចាត់ទុកជាបណ្តឹងទាមទារសំណង និងសំណងបានបង់ទៅឱ្យអ្នកកាន់បង្កាន់ដៃបង់ប្រាក់ សំណងណាមួយបានបង់ទៅឱ្យបុគ្គលម្នាក់ដែលមិនមានសិទ្ធិអនុញ្ញាតទទួលនោះ ការទូទាត់សំណងត្រូវមានប្រសិទ្ធភាពតាមចំនួនទឹកប្រាក់ម្ចាស់បំណុលបានកើនឡើងថែមទៀតតែប៉ុណ្ណោះ។ (មាត្រា 472 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- លុះត្រាតែបានយល់ព្រមដោយជាក់លាក់តាមរបៀបផ្សេងទៀតដោយភាគីនានា ទើបកូនបំណុលអាចធ្វើការទូទាត់សំណងមុនកាលបរិច្ឆេទកំណត់។ ទោះយ៉ាងណា បើម្ចាស់បំណុលទទួលរងការខាតបង់ ដែលកើតចេញពីការទូទាត់សំណងមុនពេលកំណត់ ក៏កូនបំណុលត្រូវចេញសងការខាតបង់បែបនេះផងដែរ។ (មាត្រា 468 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- ក្នុងករណីដែលកូនបំណុលធ្វើការទូទាត់សំណងមុនកាលបរិច្ឆេទកំណត់នោះ ការខាតបង់ដែលទទួលរងដោយម្ចាស់បំណុលនោះ ត្រូវមានការប្រាក់បានផ្តល់ឱ្យដែលកើតឡើងចាប់តាំងពីកាលបរិច្ឆេទនៃការទូទាត់សំណងនេះ ចំពោះកាលបរិច្ឆេទដល់ពេលកំណត់សង ដែលស្ថិតក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងប្រាក់កម្ចីជាសាច់ប្រាក់សម្រាប់អតិថិជន។

- បញ្ហា "ការទូទាត់សងខ្លះៗ" កើតឡើងនៅពេលកូនបំណុល ជំពាក់ប្រាក់កាតព្វកិច្ចជាច្រើនរបស់ម្ចាស់បំណុលដូចគ្នា ដែលកម្មវត្ថុរបស់ពួកគេមានប្រភេទដូចគ្នា (មាត្រា 476 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី), ឬនៅពេលកូនបំណុល មានកាតព្វកិច្ចបង់ការចំណាយ និង/ឬ ការប្រាក់ក្រៅពីបំណុលដើមដែលពាក់ព័ន្ធនឹងបំណុលមួយ ឬច្រើន។ (មាត្រា 478 និង 479 នៃច្បាប់ រដ្ឋប្បវេណី) ចំពោះស្ថានភាពខាងលុយកាក់ខាងលើ មានសំណួរមួយសួរថាតើកាតព្វកិច្ចបំណុលណាមួយដែលបានទូទាត់សងបំណុលអាចកើតឡើង។

- ការទូទាត់សងខ្លះៗ ត្រូវបានធ្វើស្របតាមកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ភាគីនានា។ ទោះជាយ៉ាងណា បើកិច្ចព្រមព្រៀងបែបនេះមិនអាចត្រូវបានសម្រេចដោយភាគីនានានោះ បុគ្គលដែលមានសិទ្ធិអនុញ្ញាត ត្រូវសម្រេចចិត្តលើសំណងណាមួយដែលបានទូទាត់សងបំណុល ហើយបើពុំមានការសម្រេចចិត្តបែបនេះទេ វានឹងត្រូវអនុវត្តដោយអនុលោមតាមការបង្គាប់បញ្ជាំដែលកំណត់ដោយច្បាប់។

- ម្ចាស់បំណុល និងកូនបំណុលអាចយល់ព្រមជាមុន ចំពោះបទបញ្ជាដើម្បីបំពេញចិត្តលើការចំណាយ ការប្រាក់ និងបំណុលដើម ប្រសិនបើការទូទាត់សងបំណុលខ្លះៗត្រូវបានធ្វើឡើង។

- ក្នុងករណីកូនបំណុលបង់ការចំណាយដែលទទួលរង និងការប្រាក់ដែលកើនឡើងចំពោះកាតព្វកិច្ចបំណុលមួយឬច្រើន ហើយលុះត្រាតែតាមរបៀបផ្សេងទៀតដែលបានយល់ព្រមដោយភាគីនានា ទើបបទបញ្ជានៃការទូទាត់សងខ្លះៗត្រូវមាន៖ ការចំណាយ ការប្រាក់ និងបំណុលដើម។ (មាត្រា 479-(1) នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)

- បទបញ្ជាលម្អិតនៃការបំពេញចិត្តលើការចំណាយ ការប្រាក់ និងបំណុលដើម ត្រូវមានការបង្គាប់បញ្ជាស្របច្បាប់ដូចខាងក្រោម។ (មាត្រា 477 និង 479-(2) នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)