សិទ្ធិគ្រប់គ្រាន់នៃអ្នកដែលអាចទទួលប្រាក់បៀវត្សស្វែងរកការងារ
លក្ខខ័ណ្ឌដើម្បីទទួលប្រាក់បៀវត្សស្វែងរកការងារ- ប្រសិនបើកម្មករជាដើម ដែលជាសមាជិកធានារ៉ាប់រងចង់ទទួលប្រាក់បៀវត្សស្វែងរកការងារ ដើម្បីមានលក្ខខ័ណ្ឌទាំំងអស់ដូចខាងក្រោម (「ច្បាប់ការធានារ៉ាប់រងផ្តល់ការងារ」 មាត្រា 40 កថាខ័ណ្ឌលេខ1)។
· ចំនួននៃថ្ងៃដែលធ្វើឲ្យមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដែលកម្មករដែលត្រូវបានធានារ៉ាប់រងចំណាយនៅក្នុងការងារដែលត្រូវបានធានារ៉ាប់រង (ដែលនិយាយសំដៅទៅកាន់ថាជា “ចំនួនថ្ងៃដែលធ្វើឲ្យមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងការងារដែលត្រូវបានធានារ៉ាប់រង” នៅក្រោមមរតកសាសន៍ 41 នៃច្បាប់ស្តីពីការធានារ៉ាប់រងការងារ) នៅក្នុងអំឡុងរយៈកាលមូលដ្ឋាននៅក្រោម មាត្រា 40 កថាខ័ណ្ឌលេខ2 នៃច្បាប់ស្តីពីការធានារ៉ាប់រងការងារ (ដែលតពីនេះទៅត្រូវបាននិយាយសំដៅទៅកាន់ថាជា "រយៈកាលមូលដ្ឋាន") ត្រូវតែមានរយៈពេលយ៉ាងហោចណាស់ 180 ថ្ងៃជាសរុប។
· មានចេទនា និង សមត្ថភាពធ្វើការងារពិតមែន តែស្ថិតក្នុងស្ថានភាពគ្មានការងារធ្វើ(បូកបញ្ចូលទាំងការងារគម្រោងក្នុងគោលបំណងស្វែងរកប្រាក់ចំណូល)
· មូលហេតុនៃការប្តូរការងារមិនស្ថិតក្នុងមូលហេតុកំហិត(「ច្បាប់ការធានារ៉ាប់រងផ្តល់ការងារ」 មាត្រា 58) នៃសិទ្ធិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលប្រាក់
· ការខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងសកម្មដើម្បីស្វែងរកការងារថ្មី
· ចំនួនថ្ងៃធ្វើការចាប់ពីថ្ងៃដំបូងក្នុងខែមុន ដែលនៅក្នុងខែនោះមានកាលបរិច្ឆេទនៃការដាក់ពាក្យសុំទទួលស្គាល់សិទ្ធិទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ ដូចមានចែងក្នុងមាត្រា 43 នៃ「ច្បាប់ធានារ៉ាប់រងការងារ」ដល់ កាលបរិច្ឆេទនៃការដាក់ពាក្យសុំទទួលស្គាល់សិទ្ធិទទួលអត្ថប្រយោជន៍ ត្រូវមានតិចជាងមួយភាគបីនៃថ្ងៃសរុបក្នុងកំឡុងពេលដូចគ្នា ឬថ្ងៃដែលកម្មករសំណង់ (ដែលធ្វើអាជីវកម្មសំណង់ក្រោម「ការបែងចែកឧស្សាហកម្មស្តង់ដាកូរ៉េ」) ដែលគ្មានកំណត់ត្រាការងារសម្រាប់រយៈពេល 14 ថ្ងៃជាប់ៗគ្នាមុនថ្ងៃដាក់ពាក្យសុំទទួលស្គាល់សិទ្ធិទទួលអត្ថប្រយោជន៍។ (*អនុវត្តបានចំពោះកម្មករនិយោជិតប្រចាំថ្ងៃ ដែលជាកម្មករធ្វើការរាល់ថ្ងៃនៅពេលមានការផ្លាស់ប្តូរការងារចុងក្រោយរបស់ពួកគេ)។
· ប្រសិនបើកម្មករដែលត្រូវបានធានារ៉ាប់រងមានប្រាក់អតីតភាពការងារដែលធ្វើឲ្យអស់លក្ខណៈសម្បត្តិ(「ច្បាប់ការធានារ៉ាប់រងផ្តល់ការងារ」 មាត្រា 58) ពីការងារ ក្នុងអំឡុង “ចំនួនថ្ងៃដែលធ្វើឲ្យមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងការងារដែលត្រូវបានធានារ៉ាប់រង” នៅក្នុងរយៈកាលជាមូលដ្ឋាន គិតត្រឹម កាលបរិច្ឆេទនៃប្រាក់អតីតភាពការងារនាពេលថ្មីៗបំផុតរបស់កម្មករដែលត្រូវបានធានារ៉ាប់រង នោះកម្មករដែលត្រូវបានធានារ៉ាប់រងត្រូវតែធ្វើការជាកម្មករប្រចាំថ្ងៃឲ្យបានរយៈពេលយ៉ាងហោចណាស់ 90 ថ្ងៃចេញពីចំនួនថ្ងៃដែលធ្វើឲ្យមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងការងារដែលត្រូវបានធានារ៉ាប់រង។ (*អាចអនុវត្តបានតែចំពោះកម្មករប្រចាំថ្ងៃនៅពេលបានប្រាក់អតីតភាពការងារនោះតែប៉ុណ្ណោះ)
ការបន្តរយៈពេលស្តង់ដា- រយៈពេលមូលដ្ឋានត្រូវមាន 18 ខែមុនថ្ងៃចេញដំណើរ ប៉ុន្តែបើអ្នកធានារ៉ាប់រងដែលជាកម្មករនិយោជិតស្ថិតនៅក្រោមលក្ខខណ្ឌណាមួយខាងក្រោមនោះរយៈពេលតាមការចាត់ថ្នាក់ខាងក្រោមនេះគឺជារយៈពេលមូលដ្ឋាន។(「ច្បាប់ធានារ៉ាប់រងការងារ」មាត្រា 40 កថាខណ្ឌទី 2 「ក្រឹត្យពង្រឹងការអនុវត្តច្បាប់ធានារ៉ាប់រងការងារ」មាត្រា 60 និង「សេចក្តីជូនដំណឹងអំពីមូលហេតុនៃការពន្យារពេលស្តង់ដារ) 」មាត្រា 40 និង「សេចក្តីជូនដំណឹងអំពីមូលហេតុនៃការពន្យាររយៈពេលស្តង់ដារ」) ។
·ក្នុងករណីដែលក្នុងអំឡុងរយៈកាលដែលមានពេល 18 ខែ រហូតដល់កាលបរិច្ឆេទនៃប្រាក់អតីតភាពការងារពីការងារ កម្មករមិនអាចទទួលបានប្រាក់ខែអស់ រយៈពេល 30 ថ្ងៃជាប់គ្នា ឬលើសនេះដោយសារហេតុផលណាមួយនៃហេតុផលដូចតទៅនេះ៖ រយៈកាល 18 ខែដែលត្រូវបានបន្ថែមដោយចំនួននៃថ្ងៃដែលគាត់មិនអាចទទួលបានប្រាក់ខែដោយសារហេតុផលបែបនោះ (ត្រូវចាត់ទុកថា 3 ឆ្នាំ ប្រសិនបើលើសហួស 3 ឆ្នាំ)
√ ជំងឺ•រងរបួស
√ ការផ្អាកកន្លែងការងារ
√ ការព្យួរការងារដោយសារមានផ្ទៃពោះ សម្រាលកូន ឬ មើលថែទារក
√ ការបំពេញការងារនៅបរទេសដោយនាមរបស់ក្រុមហ៊ុន (លើកលែង ករណីដែលបានទទួលប្រាក់ខែនៅក្នុងស្រុកចេញ)
√ ជំលោះដែលអនុលោមតាម「ច្បាប់ស្តីពីសហជីប និង ការសម្របសម្រួលទំនាក់ទំនងការងារ」
√ ការសម្រាកពីការងារដើម្បីមើលថៃញាតិសណ្តាណដែលរស់នៅជាមួយគ្នា (សំដៅលើ ប្តីឬ ប្រពន្ធ, សាច់បង្កើត 8សណ្តាន និង សាច់ថ្លៃ 4សណ្តានដោយអនុលោមតាម「ច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី」 មាត្រា777)
√ ការព្យួរការងារដើម្បីបំពេញកាតព្វកិច្ចយោធា
√ ករណីត្រូវបញ្ជូនទៅកន្លែងការងារផ្សេងដែលមិនអនុវត្តការធានារ៉ាប់រងផ្តល់ការងារក្នុងនាមម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន
√ ពេលដែលម្ចាស់អាជីវកម្មស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលមិនអាចជៀសវាងបាននៃការត្រូវធ្វើការកែតម្រូវការងារនៅក្រោមមាត្រា 21 កថាខ័ណ្ឌលេខ1 នៃ「ច្បាប់ធានារ៉ាប់រងការងារ」 និងផ្តល់ជូនការឈប់សម្រាកដោយមិនមានការបង់ជូនប្រាក់ឧបត្ថម្ភ ឬប្រាក់និងវត្ថុមានតម្លៃដទៃទៀត។
√ ការបញ្ឈប់ការងារដោយអយុត្តិធម៌
· ក្នុងករណីដែលល័ក្ខខ័ណ្ឌតម្រូវទាមទារទាំងអស់ដូចតទៅនេះត្រូវបានបំពេញគ្រប់ទៅតាម៖ 24 ខែរហូតដល់កាលបរិច្ឆេទនៃប្រាក់អតីតភាពការងារពីការងារ
√ នៅពេលទទួលបានប្រាក់អតីតភាពការងារពីការងារ កម្មករកំពុងធ្វើការតិចជាង 15 ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍ និងតិចជាង 2 ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍
√ ក្នុងអំឡុង "ចំនួនថ្ងៃដែលធ្វើឲ្យមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងការងារដែលត្រូវបានធានារ៉ាប់រង" ដែលមានចំនួន 24 ខែរហូតដល់កាលបរិច្ឆេទនៃប្រាក់អតីតភាពការងារពីការងារ បានធ្វើការជាកម្មករដែលបំពេញបានគ្រប់ទៅតាមល័ក្ខខ័ណ្ឌតម្រូវទាមទារដែលបាននិយាយរួចពីមុនមកអស់រយៈពេល 90 ថ្ងៃ ឬច្រើនជាងនេះ។
ការគណនាកំណត់រយៈពេលនៃការធានារ៉ាប់រង- រយៈពេលឯកតាធានារ៉ាប់រងរបស់កម្មករជាដើមនិយោជិតត្រូវបានគណនាដោយបន្ថែមថ្ងៃដែលត្រូវទូទាត់ប្រាក់កំឡុងពេលធានារ៉ាប់រង (អត្ថបទសំខាន់ នៃមាត្រា 41 (1) នៃ「ច្បាប់ធានារ៉ាប់រងការងារ」) ។
- នៅពេលគណនាកំណត់រយៈពេលធានារ៉ាប់រង ប្រសិនបើសមាជិកធានារ៉ាប់រង់បានទទួួលប្រាក់បៀវត្សស្វែងរកការងារ មុនថ្ងៃដែលបានទទួលសិទ្ធិជាសមាជិកធានារ៉ាប់រងចុងក្រោយ នោះមិនត្រូវដាក់រយៈពេលធានារ៉ាប់រងមុនថ្ងៃដែលបាត់សិទ្ធិជាសមាជិកធានារ៉ាប់រងពាក់ព័ន្ធនឹងប្រាក់បៀវត្សស្វែងរកការងារនោះឡើយ(「ច្បាប់ការធានារ៉ាប់រងផ្តល់ការងារ」 មាត្រា 41 កថាខ័ណ្ឌលេខ2)។
ការគណនាកំណត់រយៈពេលធានារ៉ាប់រង- រយៈពេលធានារ៉ាប់រង ត្រូវកំណត់យករយៈពេលដែលទទួលបានការងារក្នុងកន្លែងការងារ (លើកលែងរយៈពេលដែលធ្វើការងារជាពលករណាមួយដូចមានចែងសម្រាប់ការអនុវត្តក្នុង「ច្បាប់ការធានារ៉ាប់រងផ្តល់ការងារ」 មាត្រា 10 ឬ មាត្រា10(2)) ដែលអនុវត្តពាក់ព័ន្ធនឹងសិទ្ធិទទួលប្រាក់នោះ នៅពេលប្តូរការងារ (「ច្បាប់ការធានារ៉ាប់រងផ្តល់ការងារ」មាត្រា 50 កថាខ័ណ្ឌលេខ3 កថាតួសេចក្តី)។
- ក្នុងករណីធ្លាប់បាត់បង់សិទ្ធិជាសមាជិកធានារ៉ាប់រង់ក្នុងកន្លែងការងារចាស់ ឬ ករណីបានទទួលសិទ្ធិជាសមាជិកធានារ៉ាប់រងនៅកន្លែងការងារថ្មីក្នុងរយៈពេល 3ឆ្នាំ គិតចាប់ពីថ្ងៃដែលបាត់បង់សិទ្ធិ គឺត្រូវគណនាកំណត់រយៈពេលធានារ៉ាប់រង ដោយបូកបញ្ចូលនូវរយៈពេលធានារ៉ាប់រងដែលបានអនុវត្តក្នុងកន្លែងការងារចាស់ (「ច្បាប់ការធានារ៉ាប់រងផ្តល់ការងារ」 មាត្រា 50 កថាខ័ណ្ឌលេខ4 ចំណុច1)។
· ប៉ុន្តែ ក្នុងករណីដែលបានទទួលប្រាក់បៀវត្សស្វែងរកការងារដោយសារការបាត់បង់សិទ្ធិជាសមាជិកធានារ៉ាប់រងដែលអនុវត្តក្នុងកន្លែងការងារចាស់ នោះមិនត្រូវរាប់រយៈពេលនៃការធានារ៉ាប់រងនៅកន្លែងការងារចាស់បញ្ចូលឡើយ។