មោឃភាពនៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅពេលច្បាប់រដ្ឋប្បវេណីនៃសាធារណរដ្ឋកូរ៉េ គឺជាច្បាប់ដែលអាចអនុវត្តបាន
មូលហេតុចំពោះមោឃភាពនៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍
- អាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលទុកជាមោឃៈ ដែលគ្មានការយល់ព្រមរៀបការរវាងភាគីទាំងពីរ (មាត្រា 815 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
បណ្តឹងវិវាទចំពោះមោឃភាពនៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍
- ការសម្រុះសម្រួលមិនតម្រូវឱ្យមាន ដើម្បីអនុវត្តបណ្តឹងវិវាទចំពោះមោឃភាពនៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ច្បាប់ស្តីពីបណ្តឹងវិវាទក្រុមគ្រួសារ កំណត់និយមន័យយុត្តាធិការថា បុគ្គលនានាមានសិទិ្ធដាក់បណ្តឹងវិវាទចំពោះមោឃភាពភាគីផ្សេងទៀតទៅនឹងបណ្តឹងវិវាទ ជាដើម (មាត្រា 2 (1) មាត្រា 22 ដល់ 24 នៃច្បាប់ស្តីពីបណ្តឹងវិវាទ ក្រុមគ្រួសារ និង/ឬ មាត្រា 50(1))។
ប្រសិទ្ធភាពចំពោះមោឃភាពនៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍
- ប្រសិទ្ធភាពចំពោះគូស្វាមីភរិយារៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍
· នៅពេលអាពាហ៍ពិពាហ៍ចាត់ទុកជាមោឃៈនោះ គូស្វាមីភរិយារៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបានគេ ចាត់ទុកថាមិនមែនជាប្ដីនិងប្រពន្ធចាប់តាំងពីដំបូងឡើយ។ សិទ្ធិទទួលមរតក និងការផ្លាស់ប្តូរ ណាមួយចំពោះសិទ្ធិដែល ទាក់ទងនឹងឋានៈអាពាហ៍ពិពាហ៍ ក៏ចាត់ទុកជាមោឃៈផងដែរ។
· នៅពេលអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបានរំលាយរវាងភាគីទាំងពីរនោះ ភាគីមួយអាចប្តឹងទាមទារជំទាស់នឹងភាគីផ្សេងទៀតពីការធ្វេសប្រហែសចំពោះការខូចខាតខាងផ្លូវចិត្ត ឬទ្រព្យសម្បត្ដិ (មាត្រា 806 និង 825 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
- ប្រសិទ្ធភាពលើកូនៗ
· កូនៗរបស់ភាគីទាំងពីរត្រូវបានចាត់ទុកថាជាកូនមានកំណើតពីឪពុកម្តាយមិនបានរៀបការ (មាត្រា 855 (1) នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
ការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅពេលច្បាប់រដ្ឋប្បវេណីនៃសាធារណរដ្ឋកូរ៉េ គឺជាច្បាប់ដែលអាចអនុវត្តបាន
មូលហេតុចំពោះការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍
- គូស្វាមីភរិយារៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្លួនតាមរយៈការសម្រុះសម្រួលពីតុលាការគ្រួសារ ឬការដាក់បណ្តឹងទាមទារឱ្យតុលាការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ប្រសិនបើវាស្ថិតនៅក្រោមកថាខណ្ឌរងណាមួយនៃកថាខណ្ឌរងខាងក្រោមននេះ៖
1. នៅពេលគូស្វាមីភរិយារៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ណាម្នាក់ មិនទាន់មានអាយុដែលអាចរៀបការបាន (18 ឆ្នាំ) (មាត្រា 807 និង 817 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី);
2. នៅពេលការយល់ព្រមមិនទាន់បានទទួលសម្រាប់ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលតម្រូឱ្យមាន ការយល់ព្រម (មាត្រា 808 និង 817 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី);
3. នៅពេលការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះ ត្រូវចាត់ទុកថាជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលមានជាប់ខ្សែលោហិតជាមួយគ្នា (កថាខណ្ឌរង 1 មាត្រា 816 និង 809 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី) ។
※ ករណីបែបនេះក្លាយទៅជាមូលហេតុចំពោះការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ប្រសិនបើពួកគេមិនស្ថិតនៅក្រោមមូលហេតុណាមួយចំពោះការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។
4. នៅខណៈពេលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ភាគីណាមួយមិនដឹងថាភាគីម្ខាងទៀតបានទទួលរងពីជំងឺឆ្លងដែលអាចបណ្តាលឱ្យសា្លប់ ឬមានហេតុផលធ្ងន់ធ្ងរផ្សេងទៀតដែលធ្វើឱ្យជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍មិនអាចបន្តបាន (កថាខណ្ឌរង 2 នៃមាត្រា 816 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
※ គ្មានការទាមទារចំពោះការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ អាចធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីរយៈពេលកន្លែងផុតទៅ 6 ខែ ពីថ្ងៃដែលភាគីណាមួយដឹងអំពីមូលហេតុនេះ។
5. នៅពេលអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបានធ្វើឡើងក្រោមការក្លែងបន្លំ ឬការបង្ខិតបង្ខំឬការគំរាមកំហែង (កថាខណ្ឌរង 3 នៃមាត្រា 816 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
※ គ្មានការទាមទារចំពោះការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយការក្លែងបន្លំ ឬការបង្ខិតបង្ខំឬ ការគំរាមកំហែង អាចធ្វើឡើងឡើយ ប្រសិនបើរយៈពេល 3 ខែបានកន្លងផុតទៅ ដោយគិតចាប់ពីថ្ងៃដែលភាគីនេះបានរកឃើញការក្លែងបន្លំ ឬបានគេចរួចខ្លួនពីការបង្ខិតបង្ខំឬការគំរាមកំហែងដែលបានរៀបរាប់រួចមកហើយ។
អ្នកទាមទារការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍
- ភាគីទាំងពីរខាងក្រោមនេះ អាចទាមទារការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ (មាត្រា 817 និង 818 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
1. ករណីការយល់ព្រមមិនបានទទួលសម្រាប់ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលតម្រូឱ្យមានការយល់ព្រម ឬភាគីណាមួយនៃភាគីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ មិនមានអាយុដែលអាចរៀបការបាន៖ ភាគីណាមួយ ឬអ្នកតំណាងផ្នែកច្បាប់
2. នៅពេលអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះចាត់ទុកថាជាការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលជាប់ខ្សែលោហិតជាមួយគ្នា៖ ភាគីទាំង សងខាង មនុស្សចាស់ជំនាន់មុនដែលជាប់ខ្សែស្រឡាយ សាច់ញាតិ ដូចជាបងប្អូនជីដូនមួយ ក្មួយស្រី ក្មួយប្រុស មីង ពូ បងប្អូនបង្កើតរបស់ពួកគេ ជាដើម ដែលជាញាតិភាពកម្រិតទីបួន
3. នៅពេលអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះចាត់ទុកថាជា បុគ្គលដែលមានប្ដីឬប្រពន្ធពីរ៖ ភាគីទាំងសងខាង មនុស្សចាស់ជំនាន់មុនដែលជាប់ខ្សែស្រឡាយ សាច់ញាតិ ដូចជាបងប្អូនជីដូនមួយ ក្មួយស្រី ក្មួយប្រុស មីង ពូ បងប្អូនបង្កើតរបស់ពួកគេ ជាដើម ដែលមានញាតិភាពកម្រិតទីបួន ឬរដ្ឋអាជ្ញា
ប្រសិទ្ធភាពនៃការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍
- មិនមានប្រសិទ្ធភាពសកម្មភាពឡើងវិញ
· នៅពេលមានការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ត្រូវបានកំណត់ដោយតុលាការនោះ ការលុបចោលនេះ ត្រូវចូលជាធរមាននាពេលអនាគត ហើយមិនត្រូវមានប្រសិទ្ធភាពសកម្មភាពឡើងវិញឡើយ (ច្បាប់មាត្រា 824 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
· កូនៗដែលកើតនៅអំឡុងពេលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ មិនបាត់បង់ឋានៈរបស់ពួកគេជាកូនកើតនៅខណៈពេល ឪពុកនិងម្តាយដែលស្ថិតក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើយ។
- ការទទួលខុសត្រូវចំពោះកូនចិញ្ចឹម និងសិទ្ធិមកជួបសួរសុខទុក្ខ
· ក្នុងករណីមានការលុបចោលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ តុលាការគ្រួសារត្រូវកំណត់ឋានៈរបស់ភាគី ពីអាណាព្យាបាល និងបទបញ្ញត្តិស្តីពីការផ្គត់ផ្គង់កូនចិញ្ចឹម និងសិទ្ធិជួបសួរសុខទុក្ខពីការលែងលះប្តីប្រពន្ធ តាមរយៈកិច្ចព្រមព្រៀងដែលត្រូវអនុវត្តការទទួលខុសត្រូវចំពោះកូនចិញ្ចឹម និងសិទ្ធិមកជួបសួរសុខទុក្ខ (មាត្រា 909 (5) និង 824-2 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
· ដូច្នេះភាគីទាំងពីរត្រូវកំណត់ដោយប្រធានបទនៃកិច្ចព្រមព្រៀងដែលពាក់ពន្ធនឹងការផ្គត់ផ្គង់កូនចិញ្ចឹមរបស់ពួកគេ។ នៅពេលកិច្ចព្រមព្រៀងស្តីពីការផ្គត់ផ្គង់កូនចិញ្ចឹម មិនអាច ឬនឹងមិនអាចរៀបចំនោះ តុលាការគ្រួសារត្រូវសម្រេចលើកិច្ចព្រមព្រៀងតាមសំណើរបស់ភាគី ឬឋានៈរបស់ភាគី (មាត្រា 837 (1) និងផ្នែកមុន (4) នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
· បន្ថែមលើសពីនេះមាតាឬបិតាដែលមិនចិញ្ចឹមកូនៗអ្នកដទៃ និងកូនៗរបស់ខ្លួន ត្រូវមានសិទ្ធិមកជួបសួរសុខទុក្ខ។ ប្រសិនបើមានការទាមទារឱ្យមានសុខុមាលភាពកូនៗនោះ តុលាការគ្រួសារអាចកំណត់ លក្ខខណ្ឌ ឬមិនរាប់បញ្ចូលសិទ្ធិមកជួបសួរសុខទុក្ខតាមសំណើរបស់ភាគី ឬឋានៈរបស់ភាគី (មាត្រា 837-2 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។