ក្នុងករណីច្បាប់រដ្ឋប្បវេណីនៃសាធារណរដ្ឋកូរ៉េ គឺជាច្បាប់ដែលអាចអនុវត្តបាន
ប្រសិទ្ធភាពទូទៅនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងការផ្លាស់ប្តូរឋានៈ- ការបង្កើតទំនាក់ទំនងញាតិភាព
· ស្វាមីនិងភរិយាក្លាយជាសាច់ញាតិតាមរយៈការទទួលបានឋានៈជាប្តីប្រពន្ធទៅវិញទៅមកនៅពេលរៀប អាពាហ៍ពិពាហ៍ (កថាខណ្ឌរង 3 នៃមាត្រា 777 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។ ប្តីឬប្រពន្ធមានទំនាក់ទំនងជាប់សាច់ឈាមតាមរយៈអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយសាច់ញាតិជាប់សាច់ឈាមតាមរយៈអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្សែស្រឡាយខាងឪពុកនិងម្តាយរបស់ប្តីឬប្រពន្ធម្នាក់ទៀតដែលជាប់ញាតិភាពកម្រិតទីបួន (កថាខណ្ឌរងនៃមាត្រា 777 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
- នាមត្រកូលប្តី និងប្រពន្ធ
· ស្វាមីនិងភរិយារក្សាទុកនាមត្រកូលដើមរបស់ខ្លួន ទោះជាក្រោយពេលរៀបការហើយក៏ដោយ។
- លក្ខណៈសម្បត្តិសម្រាប់ទាយាទឬអ្នកទទួលមរតក
· ប្រសិនបើប្តីឬប្រពន្ធម្នាក់ស្លាប់នោះ ប្តីឬប្រពន្ធម្នាក់ទៀតមានសិទ្ធិទទួលមរតកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួន (មាត្រា 1003 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
- ការទទួលបានភាគច្រើនតាមរយៈការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍
· ប្រសិនបើអនីតិជនដែលមានអាយុដែលអាចរៀបការបាន (អាយុ 18 ឆ្នាំ) ព្រមព្រៀងរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះ គាត់នឹងត្រូវបានចាត់ទុកថា ត្រូវទទួលបានភាគច្រើន ហើយមានសមត្ថភាពដូចគ្នាទៅនឹងមនុស្សពេញវ័យផងដែរ។
ប្រសិទ្ធភាពនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍លើទ្រព្យសម្បត្តិ- កិច្ចព្រមព្រៀងមុនរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍
· កិច្ចព្រមព្រៀងមុនរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺជាកិច្ចសន្យាមួយដែលព្រមព្រៀងមុនរៀបការដែលរៀបចំឡើងដោយបុគ្គលដែលមានបំណងចង់រៀបការ។ ជាទូទៅកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ រាប់បញ្ចូលលក្ខខណ្ឌដែលពាក់ព័ន្ធនឹង ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ បន្ទាប់ពីរៀបការ។ នៅពេលកិច្ចព្រមព្រៀងមុនរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ត្រូវបានសម្រេច ហើយនោះ ស្វាមីនិងភរិយាមានកាតព្វកិច្ចបំពេញកិច្ចសន្យានេះ។ ជាគោលការណ៍កិច្ចព្រមព្រៀងបែបនេះ អាចមិនត្រូវផ្លាស់ប្តូរនៅអំឡុងពេលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើយ។
· ប្រសិនបើមានហេតុផលត្រឹមត្រូវ ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរកិច្ចព្រមព្រៀងបែបនេះ វាអាចត្រូវផ្លាស់ប្តូរនៅពេលមានការអនុម័តពីតុលាការ (មាត្រា 829 (2) នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
· កិច្ចព្រមព្រៀងមុនរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ត្រូវចុះបញ្ជីមុនរបាយការណ៍អាពាហ៍ពិពាហ៍ ដូច្នេះ កិច្ចព្រមព្រៀងបែបនេះ អាចត្រូវអនុវត្តជំទាស់នឹងអ្នកស្នងមរតកម្នាក់ក្នុងឋានៈជាប្តីឬប្រពន្ធ ឬ ភាគីទីបី (មាត្រា 829 (4) នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
- បែបបទទ្រព្យសម្បត្តិស្របច្បាប់៖ បែបបទទ្រព្យសម្បត្តិដាច់ដោយឡែកពីគ្នា
· ប្រសិនបើមិនមានកិច្ចព្រមព្រៀងមុនរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ទេ ការពាក់ព័ន្ធនឹងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ប្ដី និងប្រពន្ធត្រូវ ដោះស្រាយតាមមាត្រា 830 ដល់ 833 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី។ ច្បាប់រដ្ឋប្បវេណីអនុម័តលើបែបបទ ទ្រព្យសម្បត្តិដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ដែលប្ដីនិងប្រពន្ធមានជាកម្មសិទ្ធិ និងគ្រប់គ្រងទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួន ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា។
· ដូច្នេះលុះត្រាតែកិច្ចព្រមព្រៀងមុនរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបានសម្រេចហើយនោះ ① ទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួន ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ប្ដីឬប្រពន្ធមានមុនពេលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងទ្រព្យសម្បត្តិដែលបានទទួលនៅអំឡុង ពេលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍តាមឈ្មោះផ្ទាល់របស់ខ្លួននោះ ត្រូវចាត់ទុកថាជាទ្រព្យសម្បត្តិពិសេសដោយឡែក របស់ខ្លួន; ② ទ្រព្យសម្បត្តិណាមួយ ដែលក្នុងនោះមានសិទ្ធិទទួលដែលមិនច្បាស់លាស់រវាងប្ដីនិងប្រពន្ធ ត្រូវចាត់ទុកថាជាទ្រព្យសម្បត្តិសហកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកគេ។ (មាត្រា 830 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី); និង ③ ប្តីឬប្រពន្ធត្រូវគ្រប់គ្រង ប្រើប្រាស់ និងទទួលប្រាក់ចំណេញដាច់ដោយឡែកពីគ្នាពីទ្រព្យសម្បត្តិពិសេស ដោយឡែករបស់ខ្លួន។ (មាត្រា 831 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
- ការទទួលខុសត្រូវរួមគ្នា ចំពោះកាតព្វកិច្ចដែលទាក់ទងនឹងកិច្ចការផ្ទះ
· ប្រសិនបើមានទាក់ទងនឹងកិច្ចការផ្ទះធម្មតា ដែលប្តីឬប្រពន្ធម្នាក់បានអនុវត្តសកម្មភាពស្របច្បាប់ជាមួយ បុគ្គលទីបីនោះ ប្តីឬប្រពន្ធផ្សេងទៀតត្រូវទទួលខុសត្រូវរួមគ្នា និងរៀងៗខ្លួនចំពោះកាតព្វកិច្ចដែលមានពីពេលនោះ៖
· ប្រសិនបើការណ៍នេះ មិនត្រូវអនុវត្តនៅពេលជូនដំណឹងពីមុននោះ ត្រូវបានផ្តល់ជូនយ៉ាងច្បាស់ទៅបុគ្គលទីបី ដើម្បីឱ្យមានប្រសិទ្ធភាពថាប្តីឬប្រពន្ធផ្សេងទៀត នឹងមិនទទួលយកការរទទួលខុសត្រូវបែបនេះឡើយ (មាត្រា 832 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។
- ការចែករំលែកការចំណាយលើការរស់នៅ
· ការចំណាយចាំបាច់សម្រាប់ជីវិតរស់នៅប្តីនិងប្រពន្ធរួមគ្នា ត្រូវអនុវត្តរួមគ្នា និងរៀងៗខ្លួន លុះត្រាតែមានការកំណត់លក្ខខណ្ឌពិសេស ត្រូវបានធ្វើឡើងរវាងពួកគេជាក់លាក់រវាងពួកគេ (មាត្រា 833 នៃច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី)។