THAI

- อย่างไรก็ตาม เมื่อเจ้าหนี้เรียกร้องให้ชำระหนี้ เจ้าหนี้จะต้องกระทำการนั้นภายในระยะเวลาอายุความ (มาตรา 162 แห่งรัฐบัญญัติกฎหมายแพ่ง และมาตราต่างๆ ถัดมา)

- “การส่งไปรณีย์เพื่อรับรองเนื้อหา” เป็นบริการไปรษณีย์พิเศษที่ให้บริการโดยการไปรษณีย์ ด้วยบริการนี้ ที่ทำการไปรษณีย์จะลงทะเบียนและรับรอง: (ก) เวลาที่ผู้ส่งได้ส่งไปรษณีย์และ (ข) เนื้อหาของไปรษณีย์ที่ส่ง (มาตรา 15-(3) ของรัฐบัญญัติการไปรษณีย์; มาตรา 25-1-4-a ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- “การส่งไปรณีย์เพื่อรับรองการจัดส่ง” เป็นบริการไปรษณีย์พิเศษที่ให้บริการโดยการไปรษณีย์ ด้วยบริการนี้ ที่ทำการไปรษณีย์จะลงทะเบียนและรับรองเวลาที่จัดส่งไปรษณีย์ให้กับผู้รับและแจ้งผู้ส่งเกี่ยวกับการจัดส่งดังกล่าว (มาตรา 15-(3) ของรัฐบัญญัติการไปรษณีย์; มาตรา 25-1-4-c ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- การส่งไปรณีย์เพื่อรับรองเนื้อหาเป็นบริการสาธารณะที่จัดให้เพื่อรับรองว่าผู้ส่งส่งเนื้อหาของไปรณีย์นั้นเมื่อใดและที่ใด

- แม้ว่าบริการส่งไปรณีย์เพื่อรับรองเนื้อหาจะไม่สามารถพิสูจน์ความถูกต้องของเนื้อหาได้ แต่ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าผู้ส่งส่งเนื้อหาดังกล่าวมาจากที่ใดและเนื้อหาดังกล่าวถูกส่งไปยังผู้รับเมื่อใด

- หากเจ้าหนี้เรียกร้องให้ชำระหนี้โดยใช้บริการส่งไปรณีย์เพื่อรับรองเนื้อหา ที่ทำการไปรษณีย์จะพิสูจน์ได้ว่าได้มีการเรียกร้องดังกล่าวต่อลูกหนี้แล้ว สิ่งนี้อาจเป็นหลักฐานสำคัญหากมีปัญหาเกิดขึ้นว่าอายุความได้หมดลงแล้วหรือไม่

- บริการส่งไปรณีย์เพื่อรับรองการจัดส่งสามารถใช้เพื่อพิสูจน์ว่าผู้รับได้รับไปรษณีย์ที่ได้รับการรับรองเนื้อหาแล้วเมื่อใด

- เอกสารทางไปรษณีย์ที่ส่งเพื่อรับรองเนื้อหาจะต้องจัดทำ เป็นต้นฉบับและสำเนาเพื่อลงทะเบียนขนาดความกว้าง 210 ม.ม. x ความยาว297 ม.ม. (ต่อไปนี้เรียกว่า เอกสารอ้างอิง) ตามกำหนดในมาตรา 7-6 ของระเบียบ เพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพการบริหารและการทำงานร่วม กันจะต้องมีการคัดสำเนาเพื่อลงทะเบียนโดยการถ่ายสำเนา ต้นฉบับ (มาตรา 49-1 ของระเบียบ การบังคับใช้รัฐ บัญญัติการไปรษณีย์)

- เมื่อทำการแก้ไขให้ใส่หรือลบตัวอักษรหรือสัญลักษณ์ในต้นฉบับหรือสำเนาของเอกสารเนื้อหา การ “แก้ไข” “แทรก”หรือ “ลบ”อักขระจะต้องเขียนในพื้นที่ขอบนอกหรือพื้นที่ส่วนล่างที่ว่าง และต้องประทับตราหรือพิมพ์ลายนิ้วมือหรือลงชื่อผู้ส่งด้วยตามมาตรา50-1ของ(「กฏหมายการ บังคับใช้ของพระราชบัญญัติไปรษณีย์」)

- ในส่วนที่เกี่ยวกับที่อยู่และชื่อของผู้ส่งและผู้รับที่ระบุไว้ในไปรณีย์ที่ส่งเพื่อรับรองเนื้อหาและซองจดหมายนั้น สำเนาเพื่อลงทะเบียนจะต้องเหมือนกันกับต้นฉบับ (มาตรา 51-1 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- ท่านสามารถเขียนจดหมายตามหลักเกณฑ์ 5W1H ลงบนกระดาษขนาด A4 เพื่อให้ผู้อ่านสามารถเข้าใจเนื้อหาได้โดยง่าย

- บนหัวของจดหมาย ท่านควรระบุชื่อและที่อยู่ของผู้ส่งและผู้รับ

- โดยปกติจำเป็นจะต้องเตรียมสำเนาไปรณีย์ที่ส่งเพื่อรับรองเนื้อหาจำนวนสามฉบับ

- ชื่อและที่อยู่ของผู้ส่งและผู้รับที่จ่าลงบนซองจดหมายควรเหมือนกันกับชื่อและที่อยู่ที่ระบุไว้ในจดหมาย

- ผู้ที่ประสงค์จะส่งไปรณีย์ที่เพื่อรับรองเนื้อหาจะต้องยื่นต้นฉบับพร้อมสำเนาเพื่อลงทะเบียนสองฉบับ (มาตรา 48-1 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- หากมีผู้รับหลายคน ต้องส่งต้นฉบับและสำเนาเพื่อลงทะเบียนสองฉบับสำหรับผู้รับแต่ละคน โดยทั้งหมดจะต้องมีชื่อและที่อยู่ของผู้รับทั้งหมด (มาตรา 48-2 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- เมื่อยื่นสำเนาเพื่อลงทะเบียนสองฉบับไปแล้ว ที่ทำการไปรษณีย์จะลงทะเบียน คืนสำเนาสองฉบับให้ยังผู้ส่ง และเก็บสำเนาดังกล่าวอีกฉบับเป็นระยะเวลาสามปีนับแต่วันถัดจากวันที่ยื่น (มาตรา 48-3 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- เมื่อยื่นสำเนาของไปรณีย์ที่จะส่งเพื่อรับรองเนื้อหาสามฉบับแล้ว ที่ทำการไปรษณีย์จะตรวจสอบว่าสำเนาสองฉบับที่ยื่นเป็นสำเนาที่แท้จริงและถูกต้องของต้นฉบับ และลงทะเบียนไปรณีย์ที่จะส่งเพื่อรับรองเนื้อหาโดยการประทับตราสำคัญทางการบนสำเนาทั้งสามฉบับ การประทับอาจรวมถึงวันที่ส่งและชื่อของที่ทำการไปรษณีย์นั้น (มาตรา 52-1 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- ในระหว่างต้นฉบับสำหรับส่ง สำเนาหนึ่งชุดสำหรับจัดเก็บที่ที่ทำการไปรษณีย์ และสำเนาอื่นๆ สำหรับผู้ส่ง จะต้องมีประทับตราสำคัญทางการบนขอบของสำเนาทุกฉบับร่วมกัน (มาตรา 52-2 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- ถ้าเอกสารการส่งไปรณีย์เพื่อรับรองเนื้อหามีหน้าตั้งแต่สองหน้าขึ้นไป จะต้องประทับตราประทับทางการร่วมกันทุกๆ สองหน้า ถ้าข้อความใดของเอกสารถูกแก้ไข แทรก หรือลบออกบางส่วนหรือทั้งหมดให้ประทับตราสำคัญทางการตรงส่วนนั้น (มาตรา 52-3 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- เมื่อไปรณีย์ที่ส่งเพื่อรับรองเนื้อหาได้รับการลงทะเบียน ผู้ส่งจะนำต้นฉบับใส่ในซองจดหมายซึ่งชื่อและที่อยู่ของผู้ส่งและผู้รับได้รับการเขียนหรือพิมพ์ และปิดผนึกซองจดหมายต่อหน้าเจ้าพนักงานที่ทำการไปรษณีย์ (มาตรา 52-4 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- ผู้ส่งหรือผู้รับไปรณีย์ที่ส่งเพื่อรับรองเนื้อหาสามารถยื่นคำร้องขอหนังสือรับรองการส่งไปรณีย์เพื่อรับรองเนื้อหาภายใน 3 ปีนับจากวันถัดจากวันส่ง โดยการแสดงบัตรประจำตัวประชาชนและ/หรือใบเสร็จที่ออกโดยที่ทำการไปรษณีย์ (มาตรา 54-1 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- ผู้ขอหนังสือรับรองการส่งไปรษณีย์เพื่อรับรองเนื้อหาจะต้องยื่นสำเนาที่ลงทะเบียนซึ่งตรงกับสำเนาที่เก็บไว้ในที่ที่ทำการไปรษณีย์ ไปรษณีย์ที่ได้รับเรื่องการขอให้ออกใบรับรองอีกครั้ง ต้องตรวจสอบเอกสารที่ผู้ยื่นเรื่องเสนอให้และต้องให้การรับรองอีกครั้ แต่หากผู้ยื่นเรื่องไม่สามารถยื่นเอกสารเกี่ยวกับของที่สูญหาย ทางไปรษณีย์สามารถถ่ายสำเนาเอกสารที่เก็บอยู่ที่ไปรษณีย์ให้ แล้วทำการรับรองให้ได้ (มาตรา 54-2 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- ผู้ส่งหรือผู้รับไปรณีย์ที่ส่งเพื่อรับรองเนื้อหาอาจยื่นคำร้องขอตรวจสอบสำเนาที่ไปรณีย์ที่ส่งเพื่อรับรองเนื้อหาที่ลงทะเบียนภายใน 3 ปีนับจากวันถัดจากวันส่งโดยแสดงบัตรประจำตัวประชาชนและ/หรือใบเสร็จที่ออกโดยที่ทำการไปรษณีย์ (มาตรา 55 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- ผู้ส่งหนังสือไปรณีย์ที่ส่งเพื่อรับรองการจัดส่งจะต้องระบุอย่างชัดเจนว่า “รับรองการจัดส่งแล้ว” บนบริเวณที่สามารถเห็นได้ชัดบนซองจดหมาย (มาตรา 57 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- เมื่อผู้รับได้รับไปรณีย์ที่ส่งเพื่อรับรองการจัดส่ง ที่ทำการไปรษณีย์จะแจ้งให้ผู้ส่งทราบถึงการส่งเป็นลายลักษณ์อักษร อย่างไรก็ตามการแจ้งดังกล่าวอาจได้รับทางอิเล็กทรอนิกส์ในกรณีที่ผู้ส่งยินยอมให้มีการแจ้งในรูปแบบดังกล่าว (มาตรา 58 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)

- ผู้ส่งหรือผู้รับไปรษณีย์ลงทะเบียนสามารถยื่นคำร้องขอหนังสือรับรองไปรณีย์ที่ส่งเพื่อรับรองการจัดส่งได้ภายใน 1 ปีนับจากวันถัดจากวันส่ง โดยแสดงบัตรประจำตัวประชาชนและ/หรือใบเสร็จที่ออกโดยที่ทำการไปรษณีย์ อย่างไรก็ตาม การยื่นคำร้องขอดังกล่าวจะกระทำได้ภายใน 3 ปีนับแต่วันถัดจากวันส่ง ในกรณีที่ไปรษณีย์ลงทะเบียนเป็นไปรษณีย์ที่ได้รับการการส่งไปรณีย์เพื่อรับรองเนื้อหา (มาตรา 59 ของระเบียบการบังคับใช้รัฐบัญญัติการไปรษณีย์)