การวางทรัพย์เพื่อชำระหนี้
วัตถุประสงค์ของการวางทรัพย์เพื่อชำระหนี้
- หากเจ้าหนี้ปฏิเสธหรือไม่สามารถรับการชำระหนี้จากลูกหนี้ได้ ลูกหนี้อาจปลดภาระชําระหนี้ของตนโดยยื่นขอวางทรัพย์ในศาล กรณีเช่นเดียวกันนี้ไม่นำมาใช้บังคับกรณีที่เจ้าหนี้ไม่สามารถสืบให้แน่ใจได้ว่าไม่มีความประมาทเลินเล่อในส่วนของลูกหนี้(มาตรา 487 แห่งรัฐบัญญัติกฎหมายแพ่ง)
ผลของการวางทรัพย์เพื่อชำระหนี้
- ถ้าการวางทรัพย์ที่ศาลได้เสร็จสิ้นลง ลูกหนี้จะหลุดพ้นจากภาระหนี้ของตน (มาตรา 487 แห่งรัฐบัญญัติกฎหมายแพ่ง)
สถานที่วางทรัพย์เพื่อชำระหนี้
- การวางทรัพย์จะต้องทำกับสำนักงานวางทรัพย์ในสถานที่เพื่อการปฏิบัติตามข้อผูกพัน (มาตรา 488-(1) แห่งรัฐบัญญัติกฎหมายแพ่ง)
· ศาลมีหน้าที่ในการบริหารจัดการเรื่องเกี่ยวกับการวางทรัพย์ (มาตรา 2 แห่งรัฐบัญญัติจัดการองค์กรศาล) และศาลเขต สาขาของศาล และศาลแขวงมีหน้าที่จัดการเรื่องดังกล่าว
※ท่านสามารถหาตำแหน่งของศาลได้ที่ <ศาลแห่งเกาหลี-ศาล>
การยื่นคำร้องและกระบวนการชำระหนี้
การยื่นคำร้องเพื่อวางทรัพย์
- บุคคลที่ยื่นคำร้องขอวางทรัพย์จะต้องกรอกแบบคำร้องสองฉบับและยื่นต่อเจ้าหน้าที่สำนักงานวางทรัพย์ และส่งมอบวัตถุแห่งหนี้ให้แก่ผู้รับฝากทรัพย์ที่กำหนด (หรือฝากเงินกับธนาคารที่กำหนด) (มาตรา 4 แห่งรัฐบัญญัติการวางทรัพย์; มาตรา 20-1 แห่งระเบียบว่าด้วยการวางทรัพย์)
การวางทรัพย์
การบอกกล่าวโดยผู้วางทรัพย์
- ผู้วางทรัพย์ต้องแจ้งการวางทรัพย์ให้เจ้าหนี้ทราบโดยไม่ชักช้า (มาตรา 488-(3) แห่งรัฐบัญญัติกฎหมายแพ่ง)
สิทธิเรียกร้องและใบเสร็จของการวางทรัพย์
- หากเจ้าหนี้เรียกร้องและรับทรัพย์ที่วาง เจ้าหนี้จะหลุดพ้นจากภาระหนี้แก่ตน
- บุคคลที่ประสงค์จะเรียกร้องและรับทรัพย์ที่วางต้องยื่นแบบคำร้องและแนบเอกสารดังต่อไปนี้ (มาตรา 33 แห่งระเบียบว่าด้วยการวางทรัพย์):
· หนังสือแจ้งการวางทรัพย์ที่ออกโดยเจ้าหน้าที่สำนักงานวางทรัพย์ (มาตรา 29 แห่งระเบียบว่าด้วยการวางทรัพย์) ทั้งนี้ ไม่ต้องแนบหนังสือแจ้งการวางทรัพย์ในกรณีต่อไปนี้:
√ กรณีที่มียอดทรัพย์ที่วางไม่เกิน 50,000,000 วอน (รวมถึงกรณีที่ตราสารเปลี่ยนมือได้ที่วางมีทุนทรัพย์ที่ตราไว้ไม่เกิน 50,000,000 วอน) อย่างไรก็ตาม หากผู้เรียกร้องเป็นหน่วยงานรัฐ หรือองค์กรที่ไม่ได้จดทะเบียนจัดตั้ง/มูลนิธิ จำนวนเงินสูงสุดสำหรับการวางทรัพย์จะต้องไม่เกิน 10,000,000 วอน
√ กรณีที่มีหนังสือรับรองการวางทรัพย์หรือหนังสืออนุมัติจากบุคคลที่มีส่วนได้เสียแนบมากับแบบคำร้อง
√ กรณีที่มีการเรียกร้องตามการบังคับคดีหรือการจำหน่ายทรัพย์สำหรับภาษีเกินกำหนด
√ กรณีที่ไม่มีการแจ้งหนังสือแจ้งการวางทรัพย์
· เอกสารใดๆ ที่พิสูจน์ได้ว่าผู้เรียกร้องมีสิทธิเรียกร้องการวางทรัพย์ อย่างไรก็ตาม ในกรณีที่เห็นได้ชัดจากหนังสือรับรองการวางทรัพย์ ไม่จำเป็นต้องใช้เอกสารดังกล่าว
· หากจำเป็นจะต้องมีค่าตอบแทนสำหรับการวางทรัพย์ จำเป็นต้องใช้เอกสารดังต่อไปนี้: คำแถลงของผู้วางทรัพย์เป็นลายลักษณ์อักษร คำตัดสินเป็นลายลักษณ์อักษร เอกสารราชการหรือเอกสารอื่นๆ ที่ออกโดยหน่วยงานรัฐ (มาตรา 10 แห่งรัฐบัญญัติการวางทรัพย์)
การถอนวางทรัพย์
การเพิกถอนการวางทรัพย์
- ในกรณีอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างใดอย่างหนึ่งต่อไปนี้ ผู้วางทรัพย์อาจเพิกถอนการวางทรัพย์โดยพิสูจน์กรณีดังกล่าวนั้น (มาตรา 9-(2) แห่งรัฐบัญญัติการวางทรัพย์)
· กรณีที่เจ้าหนี้อนุมัติการวางทรัพย์ดังกล่าว หรือกรณีที่เจ้าหนี้มีหนังสือแจ้งการอนุมัติต่อสำนักงานวางทรัพย์ หรือผู้วางทรัพย์ต้องการเพิกถอนการวางทรัพย์ก่อนที่ศาลจะชี้ขาดใดๆ (มาตรา 489 แห่งรัฐบัญญัติกฎหมายแพ่ง)
· กรณีที่ผู้วางทรัพย์กระทำไปโดยสำคัญผิด
· กรณีที่เหตุแห่งการวางทรัพย์ได้สิ้นสุดไป
※อย่างไรก็ตามการวางทรัพย์ไม่อาจเพิกถอนได้หากการจำนำหรือจำนองได้สิ้นสุดไปโดยการวางทรัพย์ (มาตรา 489-(2) แห่งรัฐบัญญัติกฎหมายแพ่ง)
- หากเพิกถอนการวางทรัพย์ให้ถือว่าไม่ได้มีการวางทรัพย์เกิดขึ้น (มาตรา 489-(1) แห่งรัฐบัญญัติกฎหมายแพ่ง)
- ถ้าทรัพย์ที่วางเป็นเงิน สิทธิในการรับหรือเรียกเก็บดอกเบี้ยที่เกิดจากทรัพย์ที่วางไว้ใดๆ จะหมดอายุหลังจาก 10 ปี เว้นแต่จะมีการใช้สิทธิดังกล่าวในระยะเวลานี้ (มาตรา 9-(3) แห่งรัฐบัญญัติการวางทรัพย์)
การยื่นคัดค้าน
การยื่นคัดค้านการวางทรัพย์
- บุคคลที่ไม่พอใจกับการจำหน่ายทรัพย์โดยเจ้าหน้าที่วางทรัพย์อาจยื่นคัดค้านต่อศาลเขตที่มีเขตอำนาจพิจารณาคดี (มาตรา 12-(1) แห่งรัฐบัญญัติการวางทรัพย์)
- บุคคลที่ยื่นคัดค้านจะต้องยื่นแบบคำร้องที่สำนักงานวางทรัพย์ (มาตรา 12-(2) แห่งรัฐบัญญัติการวางทรัพย์)
การพิจารณาโดยเจ้าหน้าที่วางทรัพย์
- หากเจ้าหน้าที่วางทรัพย์ทราบว่ามีคำยื่นคัดค้านโดยผู้ยื่นคำร้องมีเหตุอันสมควร เจ้าหน้าที่วางทรัพย์จะต้องจัดการจำหน่ายทรัพย์ตามความมุ่งหมายของคำคัดค้านที่ยื่นและแจ้งให้ผู้ยื่นคำร้องทราบถึงเนื้อหาของจำหน่ายทรัพย์นั้น (มาตรา 13-(1) แห่งรัฐบัญญัติการวางทรัพย์)
- หากเจ้าหน้าที่วางทรัพย์เห็นว่าการยื่นคัดค้านไม่มีเหตุอันสมควร เจ้าหน้าที่วางทรัพย์จะต้องส่งหนังสือแสดงความคิดเห็นของตนต่อศาลเขตที่มีเขตอำนาจพิจารณาคดี ภายใน 5 วันนับแต่วันที่ตนได้รับแบบคำร้องนั้น (มาตรา 13-(2) แห่งรัฐบัญญัติการวางทรัพย์)
คำตัดสินและการอุทธรณ์ในเรื่องการยื่นคัดค้านการวางทรัพย์
- ศาลเขตที่มีเขตอำนาจพิจารณาคดีจะมอบคำตัดสินชี้ขาดพร้อมเหตุผล และคำตัดสินนั้นจะถูกส่งให้แก่ผู้ยื่นคัดค้าน ถ้าตัดสินให้ผู้ยื่นคัดค้านชนะคดี ศาลเขตจะสั่งให้เจ้าหน้าที่วางทรัพย์ดำเนินการจำหน่ายทรัพย์ตามสมควร (มาตรา 14-(1) แห่งรัฐบัญญัติการวางทรัพย์)
- ในส่วนที่เกี่ยวกับการพิจารณาคดีของศาล ผู้ยื่นคัดค้านสามารถยื่นอุทธรณ์คำตัดสินตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาคดีความที่ไม่มีข้อพิพาท (มาตรา 14-(2) แห่งรัฐบัญญัติการวางทรัพย์)