THAI

- ผู้อำนวยการการกักกันโรคจะต้องให้ ผู้ป่วยของการกักกันโรคติดต่อ ผู้ป่วยที่ถูกสันนิษฐานว่าเป็นผู้ป่วยของการกักกันโรคติดต่อ และผู้แพร่เชื้อ (ต่อไปนี้เรียกว่า “ผู้ป่วยของการกักกันโรคติดต่อ ฯลฯ”) เข้ากักตัวในสถานที่อำนวยความสะดวกดังต่อไปนี้ (เนื้อหาใน「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 16 วรรค 1, มาตรา 37 และ 「พระราชบัญญัติการบังคับใช้การกักกันโรค」 มาตรา 7 วรรค 2 ข้อ 3).

- อย่างไรก็ตาม กรณีการแพร่กระจายเชื้อจากคนสู่คนในระดับต่ำ ฯลฯ โดยมีผู้อำนวยการกรมควบคุมโรคแห่งเกาหลีเป็นผู้กำหนด สามารถละเว้นจากการกักตัวได้ (จาก「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 16 วรรค 1).

- กรณีผู้ป่วยของการกักกันโรคติดต่อ ฯลฯ มีจำนวนมากจนสถานที่กักตัวหรือสถาบันควบคุมโรคติดต่อต่าง ๆ ไม่เพียงพอ ผู้อำนวยการกรมควบคุมโรคแห่งเกาหลีจะสามารถติดตั้งและดำเนินการสร้างสถานที่กักตัวชั่วคราวตามสถานที่ดังต่อไปนี้ (「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 16 วรรค 2 และ 「พระราชบัญญัติการใช้การกักกันโรค」 มาตรา 14).

- ระยะเวลากักตัวของผู้ป่วยของการกักกันโรคติดต่อ ฯลฯ จะดำเนินไปจนกว่าการติดเชื้อของผู้ป่วยของการกักกันโรคติดต่อ ฯลฯ จะหมดไป และจะปล่อยตัวทันทีหลังจากสิ้นสุดระยะเวลากักตัว (「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 16 วรรค 4).

- ขณะที่ผู้ป่วยของการกักกันโรคติดต่อ ฯลฯ กำลังถูกกักตัว ผู้อำนวยการการกักกันโรคจะต้องส่งเอกสารแจ้งให้ทราบต่อผู้ที่ถูกกักตัวและครอบครัวของเขา ผู้ปกครองหรือผู้ที่ถูกกำหนดโดยผู้ที่ถูกกักตัว (「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」มาตรา 16 วรรค 6, 「พระราชบัญญัติการใช้การกักกันโรค」 มาตรา 13 และเอกสารแนบหมายเลข 16).

- ผู้ที่กักตัวจะไม่สามารถสัมผัสกับผู้อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้อำนวยการการกักกันโรคตลอดช่วงเวลากักตัว(「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 16 วรรค 5).

- กรณีผู้ที่กักตัวพยายามจะสัมผัสกับผู้อื่น หรือผู้อื่นพยายามเข้ามาสัมผัสกับผู้ที่กักตัว บุคคลนั้นจะต้องยื่นใบขออนุญาตสัมผัสแก่ผู้อำนวยการการกักกันโรค (「พระราชบัญญัติการใช้การกักกันโรค」 มาตรา 14(2) วรรค 1).

- ผู้อำนวยการการกักกันโรคที่ได้รับการยื่นคำขออนุญาตสัมผัสดังกล่าว จะต้องพิจารณาถึงลักษณะของโรคติดต่อการกักกันโรคและสถานะของผู้ขออนุญาต ฯลฯ โดยจะตัดสินใจอย่างรวดเร็วเพื่อแจ้งต่อผู้ขออนุญาต (「พระราชบัญญัติการใช้การกักกันโรค」 มาตรา 14(2) วรรค 2).

- ห้ามนำสิ่งของที่ใช้หรือเก็บไว้ในสถานที่กักตัวและสถานที่กักตัวชั่วคราวออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้อำนวยการการกักกันโรค (「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 18).

- หากมีผู้ที่ฝ่าฝืนนำสิ่งของที่ใช้หรือเก็บไว้ในสถานที่กักตัวและสถานที่กักตัวชั่วคราวออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้อำนวยการการกักกันโรค บุคคลนั้นจะมีโทษปรับ 5 ล้านวอน (「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 39 วรรค 2 ข้อ 3).

- ผู้อำนวยการการกักกันโรคจะต้องรายงานข้อมูลส่วนบุคคลของผู้สัมผัสโรคติดต่อหรือผู้สัมผัสกับปัจจัยเสี่ยงและเหตุผลการเฝ้าระวังต่อผู้ว่าราชการจังหวัดปกครองตนเองพิเศษ·นายกเทศมนตรีเมือง·นายอำเภอ·นายกเทศมนตรีเขตที่บุคคลนั้นอาศัยหรือพำนักอยู่ หลังจากผู้สัมผัสโรคติดต่อหรือผู้สัมผัสกับปัจจัยเสี่ยงกลับเข้ามาในประเทศ และผู้อำนวยการการกักกันโรคสามารถเรียกขอเฝ้าระวังสถานะสุขภาพของผู้ถูกเฝ้าระวังดังกล่าว หรือออกคำสั่งกักตัวตาม 「พระราชบัญญัติการป้องกันและจัดการโรคติดต่อ」 มาตรา 49 วรรค 1 (「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 17 วรรค 1).

- ผู้ที่ฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามมาตรการกักตัว จะได้รับโทษจำคุกไม่เกิน 1 ปีหรือปรับไม่เกิน 10 ล้านวอน (「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 39 วรรค 1 ข้อ 4).

- กรณีผู้ว่าราชการจังหวัดปกครองตนเองพิเศษ·นายกเทศมนตรีเมือง·นายอำเภอ·นายกเทศมนตรีเขตนายอำเภอกำลังเฝ้าระวังผู้สัมผัสโรคติดต่อหรือผู้สัมผัสกับปัจจัยเสี่ยง และยืนยันว่าเป็นผู้ป่วยโรคติดต่อ จะต้องรีบดำเนินการมาตรการจำเป็น เช่น กักตัวผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว ฯลฯ และรีบรายงานข้อเท็จจริงดังกล่าวต่อผู้อำนวยการกรมควบคุมโรคแห่งเกาหลีโดยทันที (「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 17 วรรค 2).

- ระยะเวลาการเฝ้าระวังและกักตัวของผู้สัมผัสโรคติดต่อหรือผู้สัมผัสกับปัจจัยเสี่ยง จะต้องไม่เกินระยะฟักตัวสูงสุดของโรคติดต่อดีงกล่าว (「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 17 วรรค 3).

- ผู้อำนวยการกรมควบคุมโรคแห่งเกาหลีสามารถยื่นขอให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมเพื่อสั่งห้ามหรือระงับการเดินทางออกจากประเทศของผู้ที่มีสถานะตรงตามข้อใดข้อหนึ่งต่อไปนี้ เนื่องจากเห็นว่ามีความเสี่ยงที่จะเกิดอันตรายร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน อย่างไรก็ตาม การสั่งห้ามหรือระงับการเข้าประเทศจะสามารถดำเนินการได้เฉพาะกับชาวต่างชาติเท่านั้น (「พระราชบัญญัติการกักกันโรค」 มาตรา 24).