การรับมรดกร่วมคืออะไร
การรับมรดกร่วมคืออะไร
- “การรับมรดกร่วม” คือกรณีที่มีผู้รับมรดกหลายคน โดยทรัพย์สินของเจ้ามรดกจะต้องแบ่งมห้แก่บุคคลเหล่านี้
ผู้รับมรดกร่วมคืออะไร
- “ผู้รับมรดกร่วม” คือผู้รับมรดกหลายคนที่อยู่ในลำดับการรับมรดกเดียวกัน
การแบ่งทรัพย์มรดกระหว่างผู้รับมรดกร่วม
การแบ่งทรัพย์มรดกระหว่างผู้รับมรดกร่วม
- ทรัพย์มรดกจะมีการถือครองร่วมกันเมื่อมีผู้รับมรดกหลายคน (「ประมวลกฎหมายแพ่ง」มาตรา 1006).
- “การถือครองร่วมกัน” คือการครอบครองของบุคคลหลายคนที่แยกส่วนแบ่งสิ่งของเป็นรายบุคคล (「ประมวลกฎหมายแพ่ง」มาตรา 262).
การสืบทอดหน้าที่และสิทธิของผู้รับมรดกร่วม
- ผู้รับมรดกร่วมจะสามารถสืบทอดหน้าที่และสิทธิของผู้รับมรดกร่วมได้ตามส่วนแบ่งมรดกของแต่ละคน (「ประมวลกฎหมายแพ่ง」มาตรา 1007).
※ หากแต่ว่า ความสัมพันธ์การถือครองร่วมกันของผู้รับมรดกร่วมดังกล่าวนับเป็นสถานะแบบชั่วคราวก่อนการแบ่งทรัพย์มรดก
การดูแลและจัดการทรัพย์มรดกร่วม
การจัดการทรัพย์มรดกร่วม
- ผู้รับมรดกร่วมสามารถแบ่งหรือหากำไรจากทรัพย์มรดกร่วมดังกล่าวได้ โดยคิดจากการแบ่งเป็นร้อยละจากทรัพย์มรดกทั้งหมด (「ประมวลกฎหมายแพ่ง」มาตรา 263).
- ผู้รับมรดกร่วมไม่สามารถขายหรือเปลี่ยนทรัพย์มรดกร่วมได้หากไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ถือครองร่วมกันรายอื่น (「ประมวลกฎหมายแพ่ง」มาตรา 264).
- เนื้อหาเกี่ยวกับการดูแลทรัพย์มรดกร่วมจะตัดสินใจจากฝ่ายข้างมากของผู้รับมรดกร่วม อย่างไรก็ตาม หากผู้ใดต้องการเก็บรักษาทรัพย์มรดกไว้หรือไม่ขึ้นอยู่กับรายบุคคล (「ประมวลกฎหมายแพ่ง」มาตรา 265).
- ผู้รับมรดกร่วมมีหน้าที่รับผิดชอบเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายด้านการดูแลทรัพย์มรดกร่วมตามส่วนแบ่งที่คิดเเป็นร้อยละจากทรัพย์มรดก (「ประมวลกฎหมายแพ่ง」มาตรา 266 วรรค 1).
· หากผู้รับมรดกร่วมที่ไม่ชำระค่าใช้จ่ายด้านการดูแลทรัพย์มรดกร่วมเป็นเวลา 1 ปีขึ้นไป ผู้รับมรดกร่วมรายอื่นสามารถซื้อส่วนแบ่งของผู้รับมรดกร่วมนั้นมาเป็นของตนเองได้ (「ประมวลกฎหมายแพ่ง」มาตรา 266 วรรค 2).
การรับมอบอำนาจของส่วนแบ่งมรดกร่วม
การรับมอบอำนาจของส่วนแบ่งมรดกร่วม
- หากในบรรดาผู้รับมรดกร่วมมีผู้ที่มอบส่วนแบ่งมรดกของตนให้แก่บุคคลที่ 3 ผู้รับมรดกร่วมรายอื่นสามารถรับมอบอำนาจได้โดยชำระค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการรับมอบอำนาจดังกล่าว (「ประมวลกฎหมายแพ่ง」มาตรา 1011 วรรค 1).
· ต้องใช้สิทธิการรับมอบอำนาจส่วนแบ่งมรดกจากบุคคลที่ 3 ภายใน 3 เดือนนับแต่วันที่ทราบเหตุผลนั้นหรือภายใน 1 ปีนับแต่วันที่เหตุเกิดขึ้น (「ประมวลกฎหมายแพ่ง」มาตรา 1011 วรรค 2).