THAI

- คำว่า “กิจการแฟรนไชส์” หมายถึงความสัมพันธ์ทางกิจการที่ผู้ให้สิทธิแฟรนไชส์อนุญาตให้ผู้รับสิทธิแฟรนไชส์ใช้เครื่องหมายการค้า เครื่องหมายการบริการ ชื่อทางการค้า สัญลักษณ์ หรือเครื่องหมายกิจการอื่น ๆ เพื่อทำการขายสินค้า (รวมถึงวัตถุดิบและวัสดุที่ใช้ร่วมกับสินค้า) หรือการบริการในทางที่เป็นไปตามนโยบายของผู้ให้สิทธิแฟรนไชส์ในด้านมาตรฐานหรือวิธีประกอบกิจการ และผู้ได้รับสิทธิแฟรนไชส์ได้รับการสนับสนุน อบรม หรือควบคุมในด้านการจัดการ และวิธีประกอบกิจการ เป็นต้น โดยผู้ได้รับสิทธิแฟรนไชส์ต้องจ่ายค่าแฟรนไชส์ให้กับผู้ให้สิทธิแฟรนไชส์เป็นการตอบแทนการที่ได้ใช้เครื่องหมายกิจการและการสนับสนุนและการอบรมที่ได้รับในด้านการจัดการ และวิธีการประกอบกิจการ เป็นต้น (พระราชบัญญัติความยุติธรรมในการค้าในกิจการแฟรนไชส์ มาตรา 2 อนุวรรค 1)

- สตาร์ทอัพด้วยตนเองคือแนวคิดที่แตกต่างจากการสตาร์ทอัพแบบแฟรนไชส์ หมายถึงสตาร์ทอัพแบบที่บุคคลที่ต้องการจะเริ่มกิจการ เช่นร้านดูแลผิว ต้องทำกระบวนการสตาร์ทอัพของเขา/เธอต่าง ๆ ด้วยตนเอง เช่นการวิจัยตลาด การเลือกแนวคิดการตกแต่งภายในร้าน การโฆษณา เป็นต้น

- ประธานกรรมการขององค์กรปกครองการตลาดแบบดั้งเดิมมีสิทธิทำโครงการเพื่อสนับสนุนสตาร์ทอัพกิจการขนาดเล็กดังต่อไปนี้ (พระราชบัญญัติการปกป้องและสนับสนุนกิจการรายย่อย มาตรา 8 และพระราชกฤษฎีกาบังคับพระราชบัญญัติการปกป้องและสนับสนุนกิจการรายย่อย มาตรา 12 (1) อนุวรรค 1)