การเรียกร้องความเสียหาย
การรับผิดต่อการขาดทุน- หากผู้ให้สิทธิแฟรนไชส์เป็นสาเหตุให้ผู้รับสิทธิแฟรนไชส์ขาดทุนอันเป็นผลจากการกระทำของผู้ให้สิทธิแฟรนไชส์ผู้รับสิทธิแฟรนไชส์อาจเรียกร้องค่าเสียหายจากการขาดทุนดังกล่าวได้จากผู้ให้สิทธิแฟรนไชส์อย่างไรก็ตาม ข้อกำหนดนี้ ไม่มีผลบังคับใช้ในกรณีที่ผู้ให้สิทธิแฟรนไชส์สามารถพิสูจน์ได้ว่าการขาดทุนดังกล่าวไม่ได้เกิดขึ้นโดยเจตนาหรือจากความประมาทเลินเล่อ (「พระราชบัญญัติธุรกรรมที่เป็นธรรมในธุรกิจแฟรนไชส์」 บทหลักมาตรา 37-2(1)และ 「พระราชบัญญัติการผูกขาดและการค้าที่เป็นธรรม」 มาตรา 109(1))
ข้อยกเว้นของการรับรู้ความเสียหาย- ในกรณีซึ่งมีการรับรู้ว่าเกิดเหตุความเสียหายของผู้รับสิทธิแฟรนไชส์เกิดจากผู้ให้สิทธิแฟรนไชส์ กรณีเกิดความยุ่งยากอย่างมากเมื่อจำเป็นต้องยืนยันความจริงที่จำเป็นเพื่อระบุมูลค่าความเสียหายที่เกิดขึ้นเนื่องจากข้อเท็จจริงที่มี ศาลมีอำนาจในการพิจารณการรับรู้มูลค่าที่สมเหตุสมผลตามรายละเอียดของข้อโต้แย้งทั้งหมดและผลการสืบสวนพยานหลักฐาน(「พระราชบัญญัติธุรกรรมที่เป็นธรรมในธุรกิจแฟรนไชส์」 มาตรา 37-2(4)และ 「พระราชบัญญัติการผูกขาดและการค้าที่เป็นธรรม」 มาตรา 115)