การเลือกทำเลที่ตั้งและเขตการค้าที่เหมาะสม 
อาคารที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบธุรกิจร้านเสริมสวย เขตพื้นที่ใช้งานเฉพาะที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบธุรกิจร้านเสริมสวย|
พื้นที่ใช้งานเฉพาะ |
ข้อจำกัด |
|
▪ พื้นที่อยู่อาศัยพิเศษ ประเภท 1 ▪ พื้นที่อยู่อาศัยพิเศษ ประเภท 2 |
ถ้าร้านเสริมสวยมีพื้นที่ทั้งหมดไม่เกิน 1,000㎡ ก็สามารถเปิดทำธุรกิจได้ (「พระราชกำหนดการบังคับใช้กฎหมายผังเมืองและการใช้ประโยชน์ที่ดินแห่งชาติ」 ภาคผนวก 2 วรรค 1(ข) และ ภาคผนวก 3 วรรค 1(ค)) |
|
▪เขตอนุรักษ์พื้นที่สีเขียว |
หากเป็นพื้นที่ที่กฎหมายการวางผังเมืองและการทหารในท้องถิ่นกำหนดให้เป็นพื้นที่สีเขียว จะต้องอนุญาตในการก่อสร้าง และร้านเสริมสวยจะต้องมีพื้นที่ทั้งหมดไม่เกิน 500㎡ (「พระราชกำหนดการบังคับใช้กฎหมายผังเมืองและการใช้ประโยชน์ที่ดินแห่งชาติ」 ภาคผนวก 15 วรรค 2(ข)) |
|
▪ พื้นที่จัดการอนุรักษ์ ▪ พื้นที่จัดการการผลิต ▪ พื้นที่เกษตรกรรมและป่าไม้ |
ว่าด้วยเทศบัญญัติการวางผังเมืองและการทหารของพื้นที่ จะต้องอนุญาตให้มีก รก่อสร้างอาคารเป็นประเภท 1 ในพื้นที่อยู่อาศัยใกล้เคียง (「พระราชกำหนดการบังคับใช้กฎหมายผังเมืองและการใช้ประโยชน์ที่ดินแห่งชาติ」 ภาคผนวก 18 วรรค 2(ก), ภาคผนวก 19 วรรค 2(ข) และ ภาคผนวก 21 วรรค 2(ก)) |
|
▪ พื้นที่อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ |
ห้ามมิให้ประกอบธุรกิจ (「พระราชกำหนดการบังคับใช้กฎหมายผังเมืองและการใช้ประโยชน์ที่ดินแห่งชาติ」 ภาคผนวก 22) |
ประเภทเขตการค้าที่เหมาะสมสำหรับธุรกิจร้านเสริมสวย|
ประเภทเขตการค้าที่เหมาะสม |
ข้อดีข้อเสีย |
ลักษณะเด่น |
|
ทำเลหลัก (เขตใจกลางเมืองหรือพื้นที่ ใกล้สถานีรถไฟใต้ดิน) |
ข้อดี |
▪ ง่ายต่อการประกันรายได้จากฐานลูกค้าสตรีที่เชื่อมโยงกับธุรกิจแฟชั่น เช่น ร้านเสื้อผ้าร้านค้าทั่วไป ▪ ด้วยแรงดึงดูดทางแฟชั่นสูง ช่วยเพิ่มรายได้จากการให้บริการและผลิตภัณฑ์ที่มีราคาแพง ▪ มีอุปสงค์ที่พอเพียงต่อความต้องการทางคุณภาพที่สูง |
|
ข้อเสีย |
▪ มีอัตราค่าเช่าที่สูงโดยรวม เนื่องจากการพัฒนาให้เป็นเขตการค้าใจกลางเมือง และพื้นที่ใกล้ถานีรถไฟใต้ดิน ▪ เนื่องจากเป็นพื้นที่มีการแข่งขัน ดังนั้น ผลกำไรอาจต่ำกว่าเมื่อเทียบกับขนาดการลงทุน ▪ ต้องเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันกับแฟรนไชส์ของร้านดีไซเนอร์ชื่อดัง |
|
|
ทำเลรอง (ใกล้พื้นที่อยู่อาศัย ในพื้นที่อยู่อาศัย) |
ข้อดี |
▪ ประกันรายได้ที่แน่นอนได้จากฐานลูกค้า โดยใช้พนักงานหลัก 1-2 คนในสถานประกอบการขนาดเล็ก ▪ ระดับการแข่งขันน้อยกว่า เมื่อเทียบกับทำเลเขตใจกลางเมืองหรือใกล้สถานีรถไฟใต้ดิน ▪ มีการแนะนำปากต่อปากเกี่ยวกับบริการเป็นไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็นข้อได้เปรียบต่อผู้จัดตั้งในทักษะที่น่าพึงพอใจแต่มีเงินลงทุนน้อย |
|
ข้อเสีย |
▪ มีอุปสงค์ที่จำกัด ด้วยตลาดของร้านขนาดเล็กและขนาดกลางแตกต่างกัน ทำให้การเพิ่มรายได้มีจำกัดอย่างเห็นได้ชัด ▪ เนื่องจากร้านมีขนาดเล็ก จึงมีข้อจำกัด เช่น ไม่สามารถรองรับความต้องการของลูกค้าที่มากขึ้นได้ เป็นต้น |